رابطه با بحث جنگ احد ببینید تجربیات تلخ جنگ احد  خب این در کنار تجربه‌های شیرین و حالا قصه‌ها زیاده  واقدی تاریخ نگار بزرگ اسلام میگه که روز احد ۸ نفر با پیامبر تا سرحد جان دادن و این‌ها بیعت کردند  سه تن از این‌ها مهاجر بودند علی علیه الصلاة و السلام طلحه زبیر و ۵ نفر از انصار بودند که خب شدند ۸ نفر  اینا همگی در لحظه خطر وایسا و دفاع کنند  که خب همه فرار کردن جز همین ۸ نفر اینو واقدی میاره  ابن ابی الحدید میگه که در یه مجلسی در سال ۶۰۸  در بغداد کتاب همین المغازی واقدی رو پیش دانشمند بزرگ محمد بن معد علوی من داشتم می‌خوندم وقتی که مطلب به اینجا رسید که

نُسَیبه از اون زنای خوب بود بالاخره زنا نمی تونستن تو جنگ شرکت کنند بهش واجب نبود بعضیاشون اومدن اعتراضم کردن گفتند ما همه ی کارهای شوهرامون رو از نظر زندگی تامین می کنیم و اونا رو با خاطر آرام در جنگ شرکت میدیم ولی ما جامعه ی زنان از این فیض بزرگ محرومیم مردها برن جهاد بعد ما بشینیم تو خونه هامون که بعد پیامبر فرمود اگر چه به خاطر سلسله علل فطری اجتماعی از این فیض محروم هستید و اما شما می تونید چیکار کنید؟ وظایف شوهرداری رو به نحو احسن انجام بدید به فیض جهاد برسید. شما تو خونه خوب شوهرداری بکنید جهاد کردید هیچ فرقی با اون جنگجویی که داره می جنگه ندارید این جمله ی تاریخی پیامبر اونجا داشت می گفت وظیفه ی شوهرداری به وجه صحیح با جهاد فی سبیل الله برابری می کنه

جنگ احد حالا هر چی بود به پایان رسید لشکر قریش میدان را خالی کردند تصمیم گرفتن برگردن سمت مکه ببینید یه ترسی بود ترس از چی؟ که تو این موقعیت اینها به فکر حمله به شهر مدینه باشند که حالا تو این جنگ پیروز شدن به مکه برنگردن بیان سمت مدینه جنگ رو ادامه بدن ترس از طرف مسلمونا بود یه نگرانی بود از طرف مسلمونا که اینا که پیروز شدن ول نکنن برن سمت مکه بیان مدینه جنگ رو ادامه بدن تازه پیروزم شدن مسلمونا هم روحیه شون رو از دست دادن اوضاع به هم ریخته بود دیگه اگه بیان سمت مدینه کار خیلی سختر میشه

حضرت علی علیه السلام رفتند جلو پرچم دار اونها رو زدند قصه‌ش رو گفتم که بعد حالا پی در پی هرکی پرچم دست می‌گرفت حضرت او رو به درک واصل می کرد که قبیله بنی عبددار تصمیم گرفته بودند پرچم رو نزارن رو زمین بیفته حضرت همه رو زد و که هفت نفر بودند اونایی که قرار بود این پرچم رو دست بگیرند همه رو انداخت حضرت بعد پرچم رو یک غلامی برداشت که گفتیم شبیه غول بود و اینها اون هم حضرت زد که میگن حضرت میگه ضربتی زدم که دستش رو جدا کردم پرچم رو به دست چپش گرفت

پیامبر خدا خب یه کاری انجام دادند برای تحریک روانی لشکریان خودشون  مثلاً فرمودند که چه کسی است که این شمشیر من رو دستش بگیره و حقش رو ادا بکنه  که بعد عده‌ای بلند شدن گفتن یا رسول الله شمشیر بده من شمشیرو بده من  مثلاً فلانی و فلانی و اینها که همیشه مثلاً ببینید  موقع انتخابات موقع شعار حرف اولو می‌زنن اما تو مرحله عمل که می‌رسیدن فعل معطل  ادعا می‌کردند که ما می‌تونیم ما فلانیم ما اینجورییم ما اونجورییم  بعد که عرصه میدان صفر ، آقا مگه تو شعار نمی دادی  فلان می‌کنم خب پس کو متاسفانه یه عده اینجوری هستند

در جنگ احد زن‌ها هم شرکت کردند  و خب زن‌ها خیلی زن‌های قریش ۱۵ نفری که آورده بودند  خیلی تشویق می‌کردند و خیلی شعر می‌خوندن و حالا چیز وسایلی که اونجا داشتن به صدا در می‌آوردن  و شور و هیجانی رو برای قریشی‌ها درست می‌کردند  و بعد از اینکه خالد بن ولید لعنت الله علیه با ۲۰۰ نفر تونست  کوه احد رو از اون روزنه از اون شکاف دور بزنه و مسلمون‌ها رو و وارد بشه  خب مسلمون‌ها حالا یه غفلت بزرگ اینجاست کردن دیگه به هر حال 

نبی مکرم اون روز به محله ی قبا اومده بود داشت از مسجد قبا خارج می شد می خواست سوار الاغ مخصوص خودش بشه که یه مرتبه دیدن پیکی راهور از راه رسید و شتابان پیش اومد و نامه ای سربسته داد دست حضرت آقا رسول الله نامه را گشود دید عباس عموش که در مکه به سر می برد ببینید عزیزان بنده اعتقادم این هستش که عباس به مانند برادرش ابوطالب تقیه می کرده به جهت اینکه اونجا حامی پیامبر باشه بتونه به اسلام خدمت کنه تقیه می کرد اینکه اظهار اسلام نمی کرد از روی جهاتی بوده خب پیامبر دید نامه ای از سوی عباس عموی خودش هست

بعد از اینکه قریش اینا کینه گرفته بودند به شدت و داشتند مجهز می شدند آماده می‌ شدند برای این جنگ مثلا حالا تمام عیار دیگه از اون طرف زن هاشون هم بر خودش حرام کرده بودند تا انتقام نگیرند پیش خانوماشون نرن حمام نرن دیگه آدم کلافه هم میشه بریم انتقام بگیریم و خلاصه خودمون از این وضعیت در بیاریم دیدیم خیلی تجهیز کردند پنج هزار نفر جمع شدند حالا تو جنگ بدر هزار نفر الان پنج برابر شدند پنج نفر بعد سه هزار تا شتر دویست تا هم اسب یه چیز خیلی زیادی بود این عدد و این رقم پیامبر اکرم صلی الله و سلم از اون طرف متوجه شد که اینا دارن میان و با این اعداد و با این لشکر و با این تجهیز و زن هم آورده بودند

علی بن ابراهیم رحمه الله می‌فرماید که جناب سلیمان بر تخت خودش می‌نشست همه مرغان که خدا مسخر او کرده بودند  میومدن حاضر می‌شدن سایه مینداختن بر سر جناب سلیمان و تخت او  یه روزی هدهد غایب بود از میان اون مرغانی که اون بالا سر بودند  از جای هدهد آفتاب تابید حالا رو صورت یا در دامن جناب سلیمان  جناب سلیمان بالا سر خودش رو نگاه کرد ببینه کدوم حیوان غایب هست هدهد رو ندید و تفقد الطیر فقال ما لی لا اری الهدهد ام کتن من الغائبین   نگاه کرد جستجو کرد گفت که چیه که من هدهد رو نمی‌بینم بلکه هدهد غایبه حاضر نیست  لاعذبنه عذابا شدیدا   عذاب خواهم کرد عذابی سخت روایت هستش که یعنی پرش رو می‌کنم  در آفتاب میزارمش بمانه او لا اذبحنه یا اینکه عذابش می‌کنم یا ذبحش می‌کنم

چون مفسد فی الارض بود خب می‌شینه شعر می خونه مملکت رو بهم میزنه آشوب به پا میکنه با شعرش همه چیز رو بهم میزنه که در جنگ بدر که مسلمانان پیروز شدن و با خوشحالی وارد شهر مدینه شدن همین نامرد تا شنید که پیروز شدن گفت بخدا قسم زیر زمین از روی زمین بهتره یعنی چی؟ اونجا باشیم بهتر از اینه که اینجا باشیم و الان ببینیم که مسلمانان پیروز شدن بی احترامی به مسلمانان می کرد و تو شعرهای خودش اسم زن های مسلمون رو میاورد حتک احترام میکرد که پیامبر (ص) تصمیم گرفت شر او رو از سر مسلمونا کم بکنه