امام صادق علیه السلام میفرمایند که :
تفکر کن ای مفضل درخت کدو و خربزه و هندوانه و خیار و امثال اینها ،
چون خالق حکیم مقرر فرموده که میوههای بزرگ از اینها به وجود بیاد ،
چنان کرده که بر روی زمین پهن کرده شود. آغوش این زمینه ، مادرش همین خود زمینه .
و اگر مانند زراعات و درختان دیگر راست میایستادن مثل درخت سیب ،
هندونه هم مثل سیب این بالا س کی جرات می کرد زیرش بخوابه ؟
کجا تاب برداشتن این میوههای گران میآوردند و پیش از رسیدن میوه در حد کمال این درخته شاخه ها درهم می گشتن.
پس نظر کن ببین همه ش شده حکمته ، مصلحته که چگونه مقدر ساخته
تا بر روی زمین پهن گردد تا میوههای خود را بر روی زمین گذارد.
این هندوانه ، این خربزه بزرگ میشه میوه ش رو سنگینیش روی زمینه ،
و زمین حامل میوه های آن گردد می بینی یه بوته از کدو ، خربزه را چند دانه به روی خاک ها خوابیده و میوه هایش بر دورش گذاشته