توی حکمت دو فکر کنم ، در مورد طمع صحبت کردیم درسته بله .ازری بنفسه من استشعر الطمع، هرکس طمع پیشه کنه خودشو حقیر کرده، لباس حقارت پوشیده .رضی بالظلم .. این جا هم می فرماید طمع بندگی و بردگی همیشگیه. خب آدمی که طمع داره ،سیرمونی نداره بعدم که علاقه شدید داره به مادیات . بعد شخص طماع برای رسیدن به اون حاضر هر جور و هرگونه خضوع و ذلت رو بپذیره تا به اون چیز  برسه.بعد خب این میشه همون بردگی

آدم هایی خوب رو تحویل بگیرید و هدیه بخرید بهشون بدید تا اون آدمهای بدکار کیفر بشن اذیت بشن و تنبیه بشن .مثلا شما وقتی حافظان قرآن رو به خط کنید نفری یه سکه بدید چه عیبی داره، معلمان قرانرو بردارید به خط کنید سکه بدید، یه اتفاقات خوبی که همین سری توی ماه رمضان افتاد.یکیش این بود که برنامه قرآنی انداخته بودن تو تلویزیون برنامه محفل، نمی دونم نگاه می کردید برنامه بسیار خوبی بود.

یک، اینکه حضرت امیر می‌فرماید :لجاجت جنگ‌ها را درست می‌کنه.  یعنی خدا لعنت کنه صدام رو شما نگاه کنید این از روی عناد وارد جنگ شد بعد چقدر کشته جنگ‌ها رو به بار میاره دل‌ها رو کینه ور می‌کنه ،مثلاً یه جا دیگه می‌فرماید زنهار که مرکب لجاجت سرکشانه شما رو به سمت مهلکه‌ها می‌بره ، می‌برتت به سمت مهلکه

پس این همون ضرب المثل معروفه که میگن که باید آدم از خودش شروع کنه بعدا که دلش پاک شد و اینها . دیگران هم مثلا میبینی به او محبت دارن کششدارن میگه دل به دل راه داره ، همین که خودت خوب شدی اون ها هم خوب میشن. می فرماید که یه وقت هایی میبینی بدت میاد ازیه کسی، از یه کسی بیزاری میکنی،میبینی اتفاقا اونم از تو بیزاره بدش میاد،اما خورده خورده نسبت به یکی خودت

 وقتی میگه آقا بیا بیا، نه اینکه بگی حالا ، بگو فردا صبح من میام بزار ما امشب رو کار خودمون را بکنیم نه، همون لحظه هر چی دستت رو بزاری زمین و حرکت کنی سمت آقا امام زمان علیه السلام. اگر یه لحظه غفلت کنی یهو دیدی امام زمان را  ترور کردند.

حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم به فداشون، برای مقابله با ترس یه جمله خیلی زیبایی رو فرمایش می‌کنن می‌فرماید: اذا، یعنی هنگامی که هَبِت وقتی که می‌ترسی از یه چیزی اَمرم، از یه چیزی می‌ترسی خوف داری خب فقع فیه هر وقت از چیزی دیدی می ترسی خودت رو سریع بنداز توش.

 امیرالمومنین علی علیه السلام دارد در حکومتش سعه صدر به خرج داد.یکی از آقایون می‌گفتند که میومدن جلو در خونه امیرالمومنین داد می‌زدن می‌گفتن علی تو کی میری ما از دست تو راحت بشیم ، اینطوری داد می‌زدن .بعد خوارج دارد که آقا امیرالمومنین علیه السلام تو مسجد خلیفه است قدرت دستشه.  نشسته بود رو منبر داشت سخنرانی می‌کرد یهو یه نفر از این خوارج اومد،

آدمی که نمی‌دونم رو ترک بکنه خودش رو به هلاکت میندازه.حالا این هلاکت ممکنه جنبه دنیایی داشته باشه یا جنبه اخروی داشته باشه، آنجا که نمی‌دانمش باعث ریخته شدن آبروییا مثلاً باید می‌گفت نمی‌دونم نگفت یه چیز غلط گفت، باعث گمراهی دینی شد.

ایمان داریم که بهار میاد، از اول اسفند خونه‌هامون رو خونه تکونی کردیم‌.  ایمان داریم که بهار میاد لباس نو خریدیم ، ایمان داریم که بهار میاد بازار و نگاه کنید ولی ایمان نداریم که بهار اهل بیتم میاد ،کسی ایمان نداره که همینجوری خیال راحت نشستیم فقط سر زبونه، به قلب هیچی نیست

این جمله امیرالمومنین جمله‌ای هست که هیچ قیمتی براش تصور نمی‌شه و هیچ سخن حکیمانه‌ای هم وزن این جمله که شما داری می‌شنوی پیدا نمی‌شه و هیچ سخنی نمی‌تونه هم ردیف این جمله قرار بگیره پس این جمله‌ای که امروز صبح داریم محضرتون عرض می‌کنیم جمله بسیار بسیار مهمیه،