حضرت صادق علیه السلام می‌فرمایند که:  تفکر کن ای مفضل ، در آنچه که قادر علیم راه علم آن را به مردم داده ، و آنچه که علمش را به مردم نداده . یه جاهایی خدا راه علمه بعضی چیزها رو برا ما باز گذاشته ، ما یاد بگیریم ، یه جاهایی هم راه علمو باز نکرده . هر یک موافق حکمت و مصلحته. اونجا که علمشو داده خب یه مصلحتی بوده موافقتی بوده  اونجایی که نه ، زیرا هرچه صلاح دین و دنیای آدمی در دانستن آن است راهی برای آن گشوده  اما اونچه که صلاح دنیا در دانستن آن و آدمی را راه علم به آن داده‌اند  مانند زراعت کردن ، کشاورزی کردن خب اینا رو راه علمشو باز گذاشتن درخت کاشتن ، آباد کردن زمین ها خودش یه علمی دیگه 

حضرت صادق علیه السلام می فرماید : اگر کسی گوید که گفتن و نوشتن از چیزهایی نیست که خداوند در خلقت آدمی آفریده باشد بلکه مردم به حیله و زیرکی خود به هم رسانیده‌اند و اصلاحی است که در میان خود کرده اند و جاری شده است. در رابطه با چی صحبت کردیم جلسه گذشته؟ صحبت کردن و نوشتن ، آخرین چیزی که حضرت صادق علیه السلام فرمود : نعمت نوشتن بود که امام فرمودند: اگرخدا به آدم نوشتن نداده بود شما ببینید هیچی نمی آمد جلو ،

حضرت می‌فرماید : نظر نما ای مفضل به آنچه انسان مخصوص به آن شده از میان سایر حیوانات . از خلق جلیل القدر عظیم النفع اون نعمتی چیه ؟ که انسان بهش مخصوص شده ، آن حیا است . روی این حیا فکر کن اگر حیا نمی‌بود هیچ کسی مهمانداری نمی کرد.  خیلی از مهمونایی که برات میاد ، برادرت میادباجناقت میاد خواهرت میاد کی میاد ،  پدر و مادر اینها میان ، از رو حیا هیچی نمیگی . خیلی ها که مهمون دارن به خاطر حیاس و وفا به وعده‌ها نمی‌نمودند. اگر حیا نبود وفادبه وعده ها نمیشد. یعنی خیلی اوقات شما می‌بینی اون آقایی که داره به

امام صادق علیه السلام فرمودند: در روئیدن مو و ناخن چه مصلحت هایی است. می رسیم به اینجا که حضرت می فرماید: ایضا مو را در چند جایی که ضرر دارد خداوند متعال نرو یانیده،مثلا اگه مو در دیده و چشم روئیده می شد خبچی می شد؟ باعث کوری می شد . اگه از چشم مبارکتون مو روئیده می شد باعث کوری می شد. و اگر در دهان می روئید خوردن و آشامیدن این آدم ناگوار می شد.پوست به واسطه این موها نفس می کشه. می فرماید: اگر در دهان روئیده می شد شما از خوردن و آشامیدن محروم می شدی. شما ببینید خدای متعال چجوری هر جا که لازم نبوده ضرر داشته اونجا مو روئیده نشده،

امام صادق علیه السلام می‌فرماید:خدا قوه ای قرار داده برات ، که می‌شینی فکر می‌کنی سبک سنگین می‌کنی، دو دوتا چهارتا می‌کنی، بالا و پایین می‌کنی، سبک سنگین می‌کنی اینا رو بررسی می‌کنی خب فکر خدا بهت داده . قوه واهمه ، وهم اینه که امور جزئی رو از کجا می فهمی ؟ تشخیص امور جزئی به قوه وهم هستش. قوه عاقله ، امور کلی رو بررسی می‌کنی ، امور کلی رو تعقل می‌کنیم ، هرکدام از اینها حرف توش هست . حافظه ، اینکه حفظ می‌کنی، تو ذهنت می‌مونه و غیر این قوه‌ها

به جناب مفضل آقا می‌فرماید ، در آدمی ۴ تا قوه است ،  ۱_ جاذبه ، که قبول غذا می‌کند و وارد معده می‌گرداند.  این یه قوه جذبیه که وقتی این غذا وارد دهان شریفتون می‌شه. این همینطور جذب میشه بلعیده میشه میره داخل تا معده . ۲_که نگه می‌داره این قوه نگهدارنده، خب این ولش نمی‌کنه رهاش نمی‌کنه می‌گیره هی ورزش میده   هی باهاش بازی می‌کنه ، ماسکه. که طعام را نگه دارد در معده و غیر آن تا طبیعت فعل خود را در آن به عمل بیاورد. ۳_ سومین قوه‌ای که تو بدن شریف مبارکتون هست قوه هاضمه. که غذا را در معده طبخ ، یکی نگه می‌داره ، سوم هضم می‌دهد. که طبخ می دهد و خالص آن را جدا می‌کند و در جمیع بدن این رو پهنش می کنه.  ۴_ دافعه ، که دفع می‌کنه اونچه که از ثقل غذا می‌مونه.  این فضولات بعد از اخذ هاضمه خالص آن را به قدر حاجت منهدر می‌سازد .

امام صادق علیه السلام می‌فرماید، ای مفضل ، چرا مغز نازک را در میان لوله‌های استخوان مضبوط گردانیده ، ببین این مغز رو در کجا خداوند متعال تهیه کرده، قرار داده تا اینکه این مغز حفظ بشه و ضایع نشه . این خودش یه چیز ممکن هست مغز یه جا قرار می گرفت به محض اینکه یه ضربه می خورد، تموم میشه،یه ضربه ساده ببین خدای متعال مغز رو درکجا قرار داده ، چرا خون سائل خون چه جوریه ، سائله یعنی حرکت کننده است، جاریه درسته این خون سائل در رگها چی کار کرده، محسور کرده ، زندانی کرده مانند آب که تو ظرف‌ها جا داره .

حضرت صادق علیه السلام می‌فرماید که : چه کسی او رو نر و ماده قرار داده ، آدمی رو بعضیاشونو پسر می‌کنه بعضیاشونو مادر ، دختر  مگر همون کسی که خب این بشر رو برای چی آفریده ؟ برای تناسل ، برای اینکه نسل ادامه پیدا کنه . بعد حضرت می‌فرماید چه کسی او رو نسل آورنده خلق کرده ؟ مگر همون کسی که او رو صاحب عمل و آرزو قرار داده . که برای اون آرزوها میاد تحصیل نسل می کنه، مثلاً میگه من بچه‌دار بشم این بچه رو اسمشو بذارم علی  سر این حساب میره زن می‌گیره خودشو می‌ندازه تو گرفتاری‌ها 

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: بسیار تفکر کن ای مفضل در صدا و سخن و آلت‌ها که قادر منان برای انسان مقدر ساخته. حضرت می‌فرماید : پس حنجره ، مانند لوله‌ایست از برای بیرون آمدن آواز و صدا  و زبان و دندان‌ها و لب‌ها آلتی چندند برای تقطیع حروف و ظهور نغمات  که شما نگاه بکنید این دندون‌ها این لب‌ها اینا همشون یک آلاتی هستند برای تقطیع صدا  گویا یک آوازی یک بادی ، مثلاً اینطور حالا چه عرض کنم میاد توسط لب‌ها ، مثلاً قیچی میشه تقطیع میشه به یه شکل خاصی در میاد  یعنی واقعاً یکی از معجزات الهیه . حضرت می‌فرماید : نمی‌بینی کسی که دندان‌هایش ریخته است.سین را چنانچه می‌باید نمی‌تواند گفت. سین رو نمی تونه بگه ، چی میگه؟  اونی که دندون نداره چی میگه ؟ و کسی که لبش افتاده . این لب پایینش افتاده ف رو نمی‌تونه بگه

امام صادق علیه السلام فرمودند : ای مفضل نگاه کن ببین چه کسی این دل رو در میان سینه قرار داده و پنهان کرده این قلب رو . ممکن بود این قلب ظاهر باشه ولی خدای متعال پنهان کرده و پیراهنی که پرده دل است بر روی اون پوشونده و دنده‌ها رو بر بالای اون حافظ قرار داده با گوشت و پوست و اینها.. بر روی این دنده‌ها هم خدای متعال گوشت رویانیده تا اینکه از بیرون جراحتی صدمه‌ ای  وارد بهش نشه.حضرت فرمود : چه کسی در حلق دو منفذ قرار داده. تو حلق ما دو تا لوله هست در واقع یه چهارراهی دیدید