به قول حاج آقا مجتهدی ، می گفت قدیما می گفتن  ارحم ترحم رحم کن تا خدا بهت رحم کنه خدای متعال هم بهت رحم می کنه. ولی الان چی الان یه جوری طرف صحبت می‌کنه میگه که همه مغازه ها، نرو دیگه حاج آقا بیشتر از این نرو همه جا بسته است همههمین قیمته.اینجوری می‌کنن اینطوری می‌کنن. پس ببینید اونجایی هم که شما مشتریو پاس میدی به مغازه بغلی ، نگو از دستم رفت. بگو چیزی گیرم یه چیزی گیرم اومد انسانیت گیرم اومد انصاف گیرم اومد . پس ببینید اونچه که از مال تو از دست میره و مایه پند و عبرتت می‌شه در حقیقت از دست نرفته.

ان قال علیه السلام امیرالمومنین فرمودند:هذا ما کنتم‌ تتنافسون فیه بالامس نگاه کنید بعد از اینکه مشاهده کردن اون مزبله رو زباله دانی رو، آقا فرمودن این همون چیزیه که دیروز شما بر سر تصاحب اون با هم رقابت می‌کردید دشمنی می‌کردید با همدیگه .آقا سر و کله همدیگه رو می‌شکوندید ، اینها تذکرات آقا خیلی عمیقیه اگر آدمی پایان امور رو بنگره درباره آغاز اون تجدید نظر می‌کنه

ولی میخوام بگم که ما همه امانت های خداییم. پیغمبرم دوتا امانت گذاشت. فرمود: من میرم دوتا امانت میزارم اگه به این دوتا تمسک بکنید، هیچ وقت گمراه نمیشید بعد این امانت های پیغمبر رو ما ها نسبت بهش رعایت کردیم حقشون رو یا بهشون ظلم کردیم

همیشه بگو الحمدالله بزار بقیه نعمت هم بیاد . موقعی که مقدمات نعمت داره میاد اطراف نعمت داری میاد نگو این چیه .شکر کن بزار بقیه اش هم بیاد . توی قرآن هم سرگذشت قوم سباء میاره. بخورید از رزق پروردگارتون وشکرش هم بگیدشهری پاکیزه قرار داره وخدای مهربانی واینا کفران کردن . وخداوند متعال اون کشور آباد بخاطر همین یه سیل عظیم فرستادهمه باغها خراب شد .وخدا میگه؛این کیفر شکرشون .اگه شکر نکنی ازت

 امام صادق علیه السلام فرمودند: که مثل داستان حضرت یوسف ، از مردم فاصله‌ای نداره.خب از کنعان تا مصر ۱۸ روز بیشتر فاصله نبود ،۱۸ روز ، حضرت یوسف اراده می‌کرد پدر رو می‌تونست خبردار بکنه.ولی خب مصلحت یه چیز دیگه‌ای بود، قرار بود یه چیز دیگه‌ای باشه، اراده خدا یه طور دیگه‌ای بود.فرمود : یسیرو فی اسواقهم. امام زمان علیه السلام در میان بازارهای مردم گردش می‌کنه.و یاطا بسطهم، وحضرت وارد خونه‌هاشون میشه و وهم لا یعرفونه و روی فرش‌های این‌ها قدم می‌ذاره.

آقا امیرالمومنین می‌خواد با این حرف به ما بگه به فکر انتقام نباشید . خلاصه چرا آدم همش تو فکر انتقام باشه تلافی باشه،،، این حضرت یوسف چه اون موقعی که زورشنمی‌رسید به برادرا عفو کرد ، چه اون موقعی که زورش میرسید اونجوری باش ما حالا چه زورمون برسه چه زورمون نرسه می‌خوایم انتقامو بگیریم.

خدا رحمت کن حاج آقا خسروشاهی رو ایشون می‌فرمود:  قدیما بازاریا مرامشون این بود که خرجی اون روزشون که در می‌آوردن کرکره رو می‌دادن پایین. رسید ،روزی رسید روزی روز رسید. میومدن مشغول کارای دیگه می‌شدند ،

آقا امیرالمومنین اینجا می‌فرماید: وارد اون عبادات بشید وارد یه سری کارها بشید من قبل شهوتها و اقبالها، از قبل میل رو آوردن و دل که میخواست چیکار کن، مثلاً نمازه رو شروع کن دل که می‌خواست مثلاً روزه رو فشار نده.

حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم به فداشون می فرمایند که :میوه ی درخت ، یه درختی هست به اسم تفریط ،تفریط یعنی کوتاهی ، کم کاری، افراط میشه زیاده روی ،یعنی آدم یه جاهایی کوتاهی بکنه کم کاری بکنه اینو میگن  تفریطیه درختی هست به نام درخت تفریط درخت کم کاری کوتاهی ، این میوه اش ندامه،میوه اش پشیمونی .یه درختی هم هست به اسم حزم ، یعنی دور اندیشی ،میوه ی اون دور اندیشی سلامتی

آدم‌هایی که قانع هستند دست سمت دیگران دراز نمی‌کنند.سرخم نمی‌کند. آدمی که هی میره از این و اون می‌گیره، چاپلوسی می‌کنه تعریف بیجا می‌کنه، بعد وقتی داره چاپلوسی می‌کنه و تعریف بیجا می‌کنه و سرخم می‌کنه مثل این می‌مونه که کرامتخودشو پایمال کرده.با دست خودشم پایمال کرده.