امام صادق علیه السلام فرمودند: که مثل داستان حضرت یوسف ، از مردم فاصله‌ای نداره.خب از کنعان تا مصر ۱۸ روز بیشتر فاصله نبود ،۱۸ روز ، حضرت یوسف اراده می‌کرد پدر رو می‌تونست خبردار بکنه.ولی خب مصلحت یه چیز دیگه‌ای بود، قرار بود یه چیز دیگه‌ای باشه، اراده خدا یه طور دیگه‌ای بود.فرمود : یسیرو فی اسواقهم. امام زمان علیه السلام در میان بازارهای مردم گردش می‌کنه.و یاطا بسطهم، وحضرت وارد خونه‌هاشون میشه و وهم لا یعرفونه و روی فرش‌های این‌ها قدم می‌ذاره.

آقا امیرالمومنین می‌خواد با این حرف به ما بگه به فکر انتقام نباشید . خلاصه چرا آدم همش تو فکر انتقام باشه تلافی باشه،،، این حضرت یوسف چه اون موقعی که زورشنمی‌رسید به برادرا عفو کرد ، چه اون موقعی که زورش میرسید اونجوری باش ما حالا چه زورمون برسه چه زورمون نرسه می‌خوایم انتقامو بگیریم.

خدا رحمت کن حاج آقا خسروشاهی رو ایشون می‌فرمود:  قدیما بازاریا مرامشون این بود که خرجی اون روزشون که در می‌آوردن کرکره رو می‌دادن پایین. رسید ،روزی رسید روزی روز رسید. میومدن مشغول کارای دیگه می‌شدند ،

آقا امیرالمومنین اینجا می‌فرماید: وارد اون عبادات بشید وارد یه سری کارها بشید من قبل شهوتها و اقبالها، از قبل میل رو آوردن و دل که میخواست چیکار کن، مثلاً نمازه رو شروع کن دل که می‌خواست مثلاً روزه رو فشار نده.

حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم به فداشون می فرمایند که :میوه ی درخت ، یه درختی هست به اسم تفریط ،تفریط یعنی کوتاهی ، کم کاری، افراط میشه زیاده روی ،یعنی آدم یه جاهایی کوتاهی بکنه کم کاری بکنه اینو میگن  تفریطیه درختی هست به نام درخت تفریط درخت کم کاری کوتاهی ، این میوه اش ندامه،میوه اش پشیمونی .یه درختی هم هست به اسم حزم ، یعنی دور اندیشی ،میوه ی اون دور اندیشی سلامتی

آدم‌هایی که قانع هستند دست سمت دیگران دراز نمی‌کنند.سرخم نمی‌کند. آدمی که هی میره از این و اون می‌گیره، چاپلوسی می‌کنه تعریف بیجا می‌کنه، بعد وقتی داره چاپلوسی می‌کنه و تعریف بیجا می‌کنه و سرخم می‌کنه مثل این می‌مونه که کرامتخودشو پایمال کرده.با دست خودشم پایمال کرده.

خدا حفظ کنه آیت الله جوادی آملی رو می‌فرمود: همت ما این نباشه که امام زمان رو ببینیم، همتمون این باشه که امام زمان ما رو ببینه، یه کاری بکنیم یه تقلایی بکنیم .خیلیا بودن امیر المومنین رو دیدن ، دیروزداستان خونه امیرالمومنین نگفتم که پسر امیرالمومنین... خیلی ها بودن حضرت رضا رو دیدن، خیلی ها بودن اهل بیت رو دیدن ،منتها خب معرفت که نباشه ، وقتی که صداقت نباشه این به چه دردی می‌خوره

خب ماها در برابر این گرفتاری ها دو جور رفتار می‌تونیم داشته باشیم.یکی اینکه صبر کنیم تحمل کنیم حوصله کنیم . تحمل کنیم آخرش شکرگزاری هم انجام بدیم ، مثلاً یک کسی الان گرفتار شده به مریضی واینجور چیزا ، به مشکلات مریضی و اینا داره دست و پنجه نرم می‌کنه ، خب این هم داره صبر می‌کنه هم داره میگه الحمدالله خدایا شکرت.  خب این یه رفتار، یه رفتارم اینه که هی بگی چرا من ؟چرا من ؟که باید برای چی من مریض بشمکی تموم میشه،  خدایا هی کفر گویی، کفر گویی، پس ببین این میشه دوتا تو اون حالت اول شما هی داری تحمل می‌کنی شکر گذاری هم می‌کنی. یه آرامشی داری .

این زبان اینطوریه، حضرت یه روایت دیگه‌ای دارند . که می‌فرماید : چه بسیار زبانی که انسان به کشتن داده. هم جهت مثبتش هست هم جهت منفی. یک کلام میگی سر طرف میره بالای دار، یک کلام میگی طرف به هم می‌ریزه سکته می‌کنه.چقدر میشه زبون‌هایی که دیگران را چزونده و سکته داده و مریض کرده طرف تب کرده. خود حضرت معصومه سلام الله علیها تب کرد به خاطر یه سخن دروغ بهش گفتند برادر شما علی بن موسی الرضا از دنیا رفته ،مریض شده و حالش بد شد و از دنیا رفت .

خداوند متعال روزی همه رو یکسان قرار نداده روزی‌ها رو متفاوت قرار داده برای بعضی‌ها رو تنگ قرار داده، برای بعضی‌ها رو وسیع ،رو حکمت‌ها و مصلحت‌های خودش اونی که قسمت توئه اون رو بگیر.بگیر یعنی راضی باش، قانع باش.