حضرت صادق علیه السلام می فرماید که : اگر یه کسی بگه که چرا خدا خودش رو از خلق پنهان کرده ؟ ما بهش چی جواب بدیم . خدا چرا قایم شده ؟ ما عرض می‌کنیم که خدا به اراده خودش رو مستور نکرده ، مثل پادشاهان که میرن پشت پرده و دیوار رو اینجور چیزها ، خدا که اینجوری نیستش که مخفی کرده بشه اینطور نیستش که معنیش اینه که ذات مقدس خدا از اون لطیف تر و رفیع تر که عقل بتونه  درکش بکنه در عین حال که همه جا هست آثارش رو شما می بینید لطافتش رو رحمانیتش رو می بینید قدرتش رو احساس می کنید اما لطیف تر و رفیع تر از اینه که درکش بکنیم.  حضرت می فرماید که معرفت چهار جوره : یک. بدونی هست یا نیست دو. حقیقت ذاتش رو بفهمی سه. اینکه چگونگی و صفاتش رو بفهمی  چهار. اینکه علت و غایت وجودش رو هم بفهمی. هیچ کدوم اینا در مورد خدا برای ما ممکن نیست مگر قسم اول که ما می‌فهمیم خدا هست. از کجا می‌فهمیم خداهست ؟ از این آثارش از این نشانه هاش ، از این آیاتش ما متوجه وجود خداوند می‌شیم .

حمد برای خداییست که پوشاند پیغمبراش رو ،  به بهترین پوشش متقین . تن انبیاء لباس تقوا پوشوند برانگیخت مبعوث کرد نخبه های اصفیا را که این نخبه ، اصفیا یعنی برگزیدگان ، مصطفی هم یعنی برگزیده ،خب بهترین نخبه اصفیا محمد صل الله علیه و آله و سلم خب چرا فرستاد ، برای کامل کردن تمام کردن مکارم اخلاق مومنین رو کامل کنه ، آقا اومده برا اینکه اخلاق ها رو درست کنه ، اومده برای اینکه رفتار ها درست بشه و کامل کنه. در اصفیا منتخبین ، اون بهترین خصلت های پیغمبران رو در این اوصیا کامل کنه.

امام صادق علیه السلام می فرماید که : تعجب کن ای مفضل از اون گروهی که میگن آقا طب خطا نداره ، بعد در حالی که بسیاری از طبیب ها دکترها خطا می کنن میگن طب خطا نمی کنه طب خطا نداره در حالی که طبیب‌ها می بینی تو کارشون بسیار خطاس. یه دارو میدن طرف اصلا دل و روده ش ، سیستمش میاد پایین بعد حکم می کنن بر عالم و احمال میگن که با اینکه هیچ چیز آن رو محمل نمی بینن هیچ نقطه از این عالم رو هیچ جایی از این عالم رو محمل نمی بینن ، ولی میگن این عالم همین جوریه . کجای این عالم همینجوری بی حساب و کتاب خلق شده ؟ تو طب شما میگی فلان خطا نداره با اینکه بسیاری از دکترها خطا می کنن ، بعد توی این عالم هیچ جایش رو محمل نمی بینی حکم می‌کنی به محمل بودن خلقت

حضرت صادق علیه السلام خودشون سوال رو مطرح می کنند بعد جواب هم ميدند.  سوال آخر این بود که خدای متعال اونایی که کار خوب انجام می دادن نعمتشونو زیاد می کرد روزی شون رو زیاد می کرد.  اونایی که کار بد می‌کردن سریع عقابشون می کرد ، این باعث میشد که دیگه فساد و اینا مثلأ کم بشه. من ببینم یه کسی دروغ گفت یدفعه صورتش سیاه میشد خب منم دیگه دروغ نمی گفتم. بعد چی جواب دادن حضرت ؛ دیگه اختیار و اینها بساطش جمع میشد ، دیگه اختیار معنا نداشت. بعد حضرت می‌فرماید که ؛ بلکه گاهی چنانچه می‌بینی بسیاری از صالحان مال فراوان دارند و به رفاهیت زندگی می کنند برای آنکه مردم گمان نکنند که کفار همیشه در نعمتند.

در ادامه تولید مفضل حضرت صادق علیه السلام می‌فرمایند که : اگر گویند بایست در اول جمیع افراد بشر که تا انقراض عالم وجود شوند بیافریند و همه را تا قیامت زنده بدارد. منظور حضرت اینه که، خدا یه گروهی رو بیاره اینا صفر تا صد زندگی کنند بعد بمیرند گروه بعدی بیان. جواب گوییم همان مفسده تنگی که در معایش عود می کند ، دوباره همون اتفاق ها همون مشکلات پدید میاد. و ایضا اگر تعادل و تناسب نبود ، مثلاً همزمان بچه آوردن و اینها نبود  انس گرفتن خویشان به یکدیگر و اعانت یعنی کمک کردن ایشان به همدیگه موقع شداید از بین می‌رفت . و لذت تربیت فرزندان و سرور به ایشان دیگه نبود ،

امام صادق علیه السلام در مورد تدبیر خدا فرمودند که عاجز نیست ، جاهل نیست اون که شرارت ، شرارت مانع بشه از این که خیر به ما برسونه. یه دعایی هم هستش فکر کنم توی دعای یستشیره که میگه :لا رافع لما وضعت  میگه که اون چیزی که تو گذاشتی کی می تونه برداره. و لا واضع لما رفعت ، اونی که تو برداشتی کی می‌تونه بزاره ، هیچ کی نمی تونه بزاره یا اونیکه تو عطاء بکنی کی می دونه نذاره یا اونی که تو بگیری کی می‌تونه عطاء بکنه خدای متعال این جوریه ، اینطوریه.  بعد حضرت استدلال هم آورد که بابا این جاهل نیست بخاطر اینکه هر گوشه این عالم رو شما نگاه می کنی توش حکمت می بینی ، مصلحت می‌بینی ، علم می‌بینی ، دقت می‌بینی لطافت می‌بینی این از این.  عاجزم نیست بازم از همین خلقت می بینی که این بساط ، این آسمانها ، این قدرت ، این نباید عاجز باشه. 

در ادامه توحید مفضل امام صادق علیه السلام می‌فرماید که : و از جمله چیزهایی که ملاحده انکار می‌کنند مرگ و فنا است . و گمان آن است که اگر مردم در این دنیا همیشه می بودند نمی مردند و به بلاها مبتلا نمی شدند بهتر بود.  که اگر ما اومدیم تو دنیا نمی مردیم ، به بلاها مبتلا نمی شدیم بهتر بود ، چون به غایت نظر کنی ، حضرت می فرماید اگر خوب نگاه کنی ،چون به غایت نظر کنی می فهمی که خطا است. اینکه نمی ریم خطاست ، چرا ؟  زیرا اگر هرکه داخل عالم شده و خواهد شد ، بمانند و نمیرند الان پدر و جد و آباد ما بود ، همه بودند.هر آینه زمین براشون تنگ میشه ، گرفتاری می‌شد و مزارع و قوت ها نمی رسید. اکنون که مرگ ایشان را فانی می‌کند در مساکین و مزارع با یکدیگر معارضه می‌کنند ، که جنگ‌ها میان ایشان ، حالا که اونها مردن رفتن بازم با این حال می‌بینی بین بچه‌ها جنگ و دعواست ،  که آقا این سهم منه اون سهم توئه ، دعوا می کنند حالا چه برسه به اینکه اونها هم باشند. و خون ها ریخته می شود و اگر متولد می‌شدند و نمی‌مردند چگونه می‌شد حال ایشان. 

در ادامه بحث توحید مفضل یه سوالی رو حضرت صادق علیه السلام مطرح می‌کنند ، بعد خودشون هم خب جواب میدن.می فرمایند : پس چه می‌گویند در آنچه مردم در بدن‌های خود به آن مبتلا می‌شوند. و موجب تلف شدن اینها می گردد ، مانند سوختن غرق شدن به سیل و زلزله. جواب می‌گوییم اینها رعایت و مصلحت هر دو صنف شده ، دو صنف نیکان و بدان ، اما نیکان و ابرار زیرا که در مفارغت دنیا راحت می‌یابند از تکالیف آن ، وقتی زلزله میاد مثلا اینها از دنیا میرن دیگه از این تکالیف دنیا راحت می‌شن. ونجات می یابند از سختی های دنیا . پیغمبر فرمود الدنیا سجن المومن  دنیا زندان مومن است. و جنه الکافر ، و بهشت کافران است. و اما اشرار و فجار ، زیرا که کفاره بعضی از گناهان ایشان می‌شود  و ایشان را مانع می‌گردد از ازدیاد معاصی برا اونام خوبه ، که این اتفاق‌ها می افته. مجمل سخن آن است که خالق علیم و قادر حکیم هر یک از این‌ها را  بر وجه مصلحت و از برای خیر و منفعت عباد به عمل می آورد.

امام صادق علیه السلام می فرمایند که : بحث آخرمون درباره چی بود اینکه مثلاً چرا خدا بعضی ها رو عقوبتش عقب میندازه ، مثلا چرا همین جا نمیزنه، پادشاه ها از این کارها می کنن . همه عقلا اینا رو تحسین می کنن میگن کار خوبی کرد که اگر مثلاً میزد اون موقع میزد مملکت بهم می ریخت ، خب شد عقب انداخت همین بعدش هم گفتیم تو همین جمهوری اسلامی ما کم از این اتفاقات نیفتاده که یه کسی هشت سال مملکت زد خراب کرد بعد عقوبتش نمی کنند چرا عقوبتش نمی کنن؟ جهات داره دلایل داره ، مصلحت داره ،مصلحت اینجوری ، اقتضای این رو می‌کنه