حضرت صادق علیه السلام فرمودند که : ببین خدا بعضی از امور را خدا راه علمش رو برای ما باز گذاشته و ما می‌تونیم اینها رو تحصیل کنیم، یاد بگیریم مثلاً راه زراعت ، خود بحث کشاورزی و زراعت و قنات و اینجور چیزاست حرفه ها، صنعت ها خود اینها عمل دیگه. اگر واقعاً بشر سر در نمی‌آورد از اینها امور دنیاییش چی میشد؟ مختل میشد به هم می‌ریخت . پس خدای متعال ببین اون جایی که این بشر نیاز داره مصلحتش هست راه علمش رو گشوده ، و لذا الان شما تو دانشگاه نگاه کنید

حضرت صادق علیه السلام فرمود: بعضی چیزا رو خدای متعال خواسته که مستور بمونه راهش بسته باشه وکسی نداند، گفتیم از اونا دونستن عمر هست که اگر کسانی بدونن چقدر عمر می کنند؛ کم باشه چه مفسده ای داره زیاد باشه چه مفسده ای داره. حضرت فرمودند که: خب اگر این آقا بدونه عمرش طولانیه این جرأت پیدا میکنه، که هر کاری دلش بخواد بکنه.بعد آخر عمری بیاد توبه بکنه. حضرت می فرماید که : اگر گویی مردی سال ها به معصیت بگذراند و در آخر توبه می کند و توبه اش مقبول می شود پس اون چی؟ شما فرمودی اونی که هر کاری کنه و آخرش بگه توبه میکنم مورد پسند خدا نیست ،

حضرت صادق علیه السلام می‌فرمایند که : فکر کن در این اشیایی که می‌بینی در عالم برای مصالح بنی آدم مهیا شده. نگاه کن ببین خاک برای بنا کردن ، خدای متعال خاک رو قرار داده که تو باهاش خونه بسازی  آهن رو خدا قرار داده برای صنعت ها . آهن رو میزاری سفت میشه ساختمون اسکلت میشه برای استفاده های دیگه ماشین می سازی، موتور می‌سازی باهاش. چوب رو خدای متعال قرار داده باهاش کشتی می‌سازی کمد می سازی، کاغذ می سازی، چوب رو خدای متعال قرار داده صندلی باهاش درست می‌کنی. سنگ رو قرار داده برای آسیاب و همین طور، نماهای زینتی مسجد شما نگاه کن همش سنگه. مس روخدا قرار داده برای ظرف ظروف الان متاسفانه ما ظروفمون مسی نیست

حضرت می‌فرمایند که : فکر کن ای مفصل ، در خواب . در خصوص خواب‌ها فکر کن ، این خواب‌هایی که می‌بینیا چگونه خدای متعال تدبیر کرده است که ممزوج گردانیده است راست آنها را به دروغ ، بعضی خوابا می‌بینی راسته بعضی خوابا می‌بینی دروغه.

حضرت می‌فرماید: تامل کن ای مفضل در سخن گفتن، درحرف زدن، این صنعت حرف زدن که می‌تونی حرف بزنی می‌تونی اون چیزی که تو نیتته تو فکرته تو قلبته رو به زبون بیاری، چه جوری می‌تونی این رو به زبون بیاری ؟ این خلقت صوت. این ایجاد صوت ایجاد حرف زدن به چه شکله؟ ببین همین که شما نگاه کنید بنده سر و پا تقصیر دارم براتون حرف می زنم اونی که میاد تو ذهنم اونی که میاد تو فکرم چه جوری میشه ، مثلاً این صوت این امواج این موج‌های صوتی میاد اینجا تا میرسه به حلق، میرسه به دهان، به لب‌ها این قیچی میشه بریده میشه . بعد به یه شکل های خاصی در میاد ، بعد این از دهان من به گوش شما می‌رسه و شما می‌فهمی که من چی دارم می‌خوام بگم. آقا می‌فرماید : ببین در همین سخن گفتن ، تو فکر کن که خدا آدمی رو به این سخن گفتن انعام کرده

حضرت صادق علیه السلام می‌فرمایند که:  تفکر کن ای مفضل ، در آنچه که قادر علیم راه علم آن را به مردم داده ، و آنچه که علمش را به مردم نداده . یه جاهایی خدا راه علمه بعضی چیزها رو برا ما باز گذاشته ، ما یاد بگیریم ، یه جاهایی هم راه علمو باز نکرده . هر یک موافق حکمت و مصلحته. اونجا که علمشو داده خب یه مصلحتی بوده موافقتی بوده  اونجایی که نه ، زیرا هرچه صلاح دین و دنیای آدمی در دانستن آن است راهی برای آن گشوده  اما اونچه که صلاح دنیا در دانستن آن و آدمی را راه علم به آن داده‌اند  مانند زراعت کردن ، کشاورزی کردن خب اینا رو راه علمشو باز گذاشتن درخت کاشتن ، آباد کردن زمین ها خودش یه علمی دیگه 

حضرت صادق علیه السلام می فرماید : اگر کسی گوید که گفتن و نوشتن از چیزهایی نیست که خداوند در خلقت آدمی آفریده باشد بلکه مردم به حیله و زیرکی خود به هم رسانیده‌اند و اصلاحی است که در میان خود کرده اند و جاری شده است. در رابطه با چی صحبت کردیم جلسه گذشته؟ صحبت کردن و نوشتن ، آخرین چیزی که حضرت صادق علیه السلام فرمود : نعمت نوشتن بود که امام فرمودند: اگرخدا به آدم نوشتن نداده بود شما ببینید هیچی نمی آمد جلو ،

حضرت می‌فرماید : نظر نما ای مفضل به آنچه انسان مخصوص به آن شده از میان سایر حیوانات . از خلق جلیل القدر عظیم النفع اون نعمتی چیه ؟ که انسان بهش مخصوص شده ، آن حیا است . روی این حیا فکر کن اگر حیا نمی‌بود هیچ کسی مهمانداری نمی کرد.  خیلی از مهمونایی که برات میاد ، برادرت میادباجناقت میاد خواهرت میاد کی میاد ،  پدر و مادر اینها میان ، از رو حیا هیچی نمیگی . خیلی ها که مهمون دارن به خاطر حیاس و وفا به وعده‌ها نمی‌نمودند. اگر حیا نبود وفادبه وعده ها نمیشد. یعنی خیلی اوقات شما می‌بینی اون آقایی که داره به

امام صادق علیه السلام فرمودند: در روئیدن مو و ناخن چه مصلحت هایی است. می رسیم به اینجا که حضرت می فرماید: ایضا مو را در چند جایی که ضرر دارد خداوند متعال نرو یانیده،مثلا اگه مو در دیده و چشم روئیده می شد خبچی می شد؟ باعث کوری می شد . اگه از چشم مبارکتون مو روئیده می شد باعث کوری می شد. و اگر در دهان می روئید خوردن و آشامیدن این آدم ناگوار می شد.پوست به واسطه این موها نفس می کشه. می فرماید: اگر در دهان روئیده می شد شما از خوردن و آشامیدن محروم می شدی. شما ببینید خدای متعال چجوری هر جا که لازم نبوده ضرر داشته اونجا مو روئیده نشده،

امام صادق علیه السلام می‌فرماید:خدا قوه ای قرار داده برات ، که می‌شینی فکر می‌کنی سبک سنگین می‌کنی، دو دوتا چهارتا می‌کنی، بالا و پایین می‌کنی، سبک سنگین می‌کنی اینا رو بررسی می‌کنی خب فکر خدا بهت داده . قوه واهمه ، وهم اینه که امور جزئی رو از کجا می فهمی ؟ تشخیص امور جزئی به قوه وهم هستش. قوه عاقله ، امور کلی رو بررسی می‌کنی ، امور کلی رو تعقل می‌کنیم ، هرکدام از اینها حرف توش هست . حافظه ، اینکه حفظ می‌کنی، تو ذهنت می‌مونه و غیر این قوه‌ها