مشهورترین لقب آقا ابوالفضل قمر بنی هاشم که حالا رو چه جهت می‌گفتن قمر بنی هاشم ؟ آشیخ ذبیح الله محلاتی رحمت الله علیه می‌فرماید این نور صورت آقا ابوالفضل العباس علیه السلام  هر تاریکی رو روشن می‌کرد جمال صورت آقا ابوالفضل العباس به اندازه‌ای بود که وقتی دست به دست علی اکبر می‌دادند تو کوچه‌های مدینه عبور می‌کردند  دوتایی با آقا علی اکبر تو کوچه‌های مدینه عبور می‌کردند زن و مرد برای دیدن جمال این دو جوان سبقت می‌گرفتند  این می‌گفت برو کنار بذار من ببینم اون یکی انقدر زیبا رو بودن که تو مدینه همه دوست داشتن این آقا ابوالفضل رو ببینن  چهره دلربای آقا ابوالفضل و آقا علی اکبر رو ببینند خب این نور چهره و این زیبایی و اینا سبب شده بود مردم می‌گفتن قمر بنی هاشم 

می‌فرمایند که عصر روز تاسوعا لشکر عمر بن سعد لعنة الله علیه متوجه خیمه‌ های آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام شد و قمر بنی هاشم عرض کرد که برادر دشمن به جانب خیمه‌ها حمله ور شده چیکار کنیم؟ امام حسین علیه الصلاة و السلام فرمودند برادر برو به جانب اینها استعلام کن که می‌خوان چیکار بکنند دارد اینجا وقتی آقا ابالفضل داشت می‌رفت سمت این لشکر که با اینها صحبت کنه که می‌خواد چیکار کنید ؟ حبیب بن مظاهر و زهیر بن قین و یه عده‌ای از اصحاب همراه آقا ابالفضل العباس اومدند تنهایی نرفتند حضرت بعد معلوم شد که خبر از عبیدالله رسیده چون اینا چند وقت بود اومده بودند دیگه اونجا و روز تاسوعا قصد دیگه حمله داشتند و متوجه شد آقا ابالفضل که خبر از عبیدالله رسیده

علامه بزرگوار سید محسن عاملی تو مجالس الصنیعه اش می فرماید که   آقا ابوالفضل العباس در بیست و ششم هجری قمری متولد شد  و تو بعضی از جنگ‌ها هم حضرت حضور داشتند اما پدر بزرگوارشون امیرالمومنین اجازه میدان نمی‌داد می فرمود نه موقع شهادت هم آقا ابوالفضل العباس ۳۴ سالش بوده و ۳۴ از سن مبارکش می‌گذشت می‌فرماید که تو چهارم ماه شعبان آقا ابوالفضل در مدینه منوره متولد شدند و چند تا نقل هم آوردند ، والده آقا ابوالفضل خانم ام البنین بوده  بنت حزام از قبیله کلابیه بوده که امیرالمومنین برادر خودشون عقیل رو صدا زدند گفتند که تو عالم به انصابی عالم

در رجال کشی اونجا می‌فرماید که حبیب از اون هفتاد نفریه که یاری کرد آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام رو و ملاقات کرد کوههای آهن رو یعنی سوارانی که غرق در آهن و فولاد بودند لشکر عمر بن سعد و استقبال می‌کردند تیرها و شمشیرها رو به سینه‌ها یعنی اون هفتاد نفر جز اون هفتاد نفر بود و حبیب بن مظاهر جز اون هفتاد نفریه که لشکر دشمن اونها رو تطمیع می کردند به اموال یعنی می گفتند ول کن امام حسین رو پاشو بیا اینجا همه چی گیرت میاد دنیات آباد میشه از این حرفها اما جناب حبیب قبول نمی‌کرد این امانها رو و به این وعده‌ها تطمیع نمیشد

نقل می‌کنند که نماز ظهر عاشورا نماز رو خوندند و دارد که اینجا جناب حبیب آماده رزم شد  آماده رفتن به سمت میدان شد و صدا زد گفت بعد از نماز یا بن رسول الله  الان به خدمت جدت رسول خدا من میرم اگر حسین جان پیغامی داری بده که من پیغام رو برسونم ، دارد که آقا اباعبدالله فرمود که حبیب تو از جد و پدرم یادگاری  بالاخره تو یادگاری پدرم هستی من تو رو می بینم مثلا یاد پدرم می‌افتم  یاد جدم رسول خدا می‌افتم تو اصحاب اون‌ها هستی  آقا اباعبدالله فرمود تو از جد و پدرم یادگاری حالا که پیر شدی و این‌ها  من چه جوری راضی بشم که تو به میدان بری  حبیب به گریه افتاد و ببینید یه پیرمرد حالا حداقل ۷۵ ساله  پیرمرد جلو امام حسین به گریه افتاد و گفت که یا حسین می‌خوام پیش جدت رسول خدا رو سفید باشم

یکی ازشخصیت‌هایی که مطرح میشه در بین اصحاب شخصیتی است به نام طرماح این طرماح خیلی درباره ش بحث هست که اصلا از شهدا محسوب میشه یا اینکه نه از شهدا محسوب نمیشه‌. مثلا بعضیا قاطی کردند اینجا خدا رحمت کنه آشیخ ذبیح الله محلاتی رو ایشون جمع کرده این داستان رو حالا با این بیان که طرماح تو کربلا یه نفر نبوده مثلاً ما یه طرماح نداریم تو کربلا دو تا طرماح داریم طرماح بن عدی یه دونه هم طرماح بن حکم حالا طرماح بن عدی کیه؟ طرماح بن حکم کیه؟ طرماح بن عدی که در غایت جلالت و خیلی شرافت جلالت و بعد یه مکالمه‌ی داره با معاویه که وقتی از طرف آقا امیرالمومنین می‌فرستدش سمت شام بعد اونجا میره با معاویه بحث می‌کنه یک بحث می‌کنه دنیا در نظر معاویه تاریک میشه اصلا عجیب غریبه من یه بار مکالمه شو گفتم تو مسجد منتها خود این مکالمه یه منبره که میاد و حساب یزید رو میرسه

حبیب ابن مظاهر مظهر مطهر یا مظاهر که به گفته ی ابن حجر عسقلانی حبیب پیامبر رو درک کرد و از اصحاب اقا رسول خدا بود . شیخ طوسی می‌فرماید تابعین بوده یعنی پیغمبر رو ندید ولاکن از اصحاب امیرالمومنین بود از اصحاب امام حسن و امام حسین بود ، علامه حلی خیلی مدح کرده حبیب بن مظاهر رو ،  و میگه که با امیرالمومنین به کوفه رفت و از یاران خاص امیرالمومنین بود در تمام جنگ ها مولا علی رو یاری کرد

یکی از یاران امام حسین علیه الصلاة و السلام شخصی هست به نام یزید بن ثبیط. جناب شیخ در رجال خودش میاره که یزید بن ثبیط از اصحاب امام حسین علیه السلام  حالا قصه‌اش مفصله به این شکل که جماعتی از بصره دور هم جمع شدند  یک تعدادی از مردم بصره کنار هم نشسته بودند در خانه زنی از عبد قیس  که او رو ماریه بنت سعد می‌گفتند خونه یکی از زنان شیعه مرکز اجتماع شیعیان بود شبی اونجا اینا جمع بودن بعد این می‌گفت

آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام یکی از صحابیشون دیر رسید ولی خب به شهادت رسید شخصی هست به نام هفهاف که از شجاعان بصره شمرده می‌شده  خیلی آدم مخلص از طایفه شیعه به شمار می‌اومده  در ولا و محبت با شاه ولایت گوی سبقت را از خیلی‌ها ربوده بوده  و به فرمان امیرالمومنین علی علیه السلام تو صفین سردار بوده یکی از سرداران بوده   و در سایر جاها هم ملازم و هم رکاب آقا امیرالمومنین علی علیه الصلاة و السلام بوده  تا اینکه حضرت امیر علیه الصلاة و السلام وقتی به شهادت می‌رسه به خدمت آقا امام حسن مجتبی می رسه