وقتی که جادوگرها اومدن ریسمان‌ها و عصاهاشون رو انداختند  این‌ها خب به ظاهر مار و اژدها شد به حرکت دراومد مردم ترسیدند  اونجا دارد که جناب موسی علیه السلام ایشون هم در نفس خودشون یه خوفی رو دیدند  و دارد از جانب رب اعلی خطاب شد که مترس تو بلندتری و غالب میشی بر این‌ها و بینداز عصایی که تو دست راست خودت داری  تا اینکه این‌هایی که این‌ها ساختن رو برباید و تا آخر  خب ما می خواهیم بدونیم علت ترسیدن جناب موسی چی بوده 

بحثی هست در رابطه با شبهات که از جمله اون شبهات این هستش که میگن وقتی جناب موسی علیه السلام این قبطی رو کشت اگر کشتن این مرد جایز نبوده پس جناب موسی اینجا گناه کرده اگر جایز بود چرا موسی علیه السلام بعدش گفت این عمل شیطان بود چرا گفت خدایا من ظلم کردم برخودم من رو بیامرز. و چرا وقتی فرعون بهش اعتراض کرد گفت این کار رو کردی و از کافران بودید جناب موسی گفت این کار رو کردم در اون وقت و از گمراهان بودم اینجا اینا چه جور جواب داده میشه؟

در رابطه با جناب موسی کلیم آیاتی هست می‌فرماید  فلما عطاها نودی یا موسی  هنگامی که نزد آتش آمد ندا داده شد که ای موسی انی انا ربک من پروردگار توام فاخلع نعلیک کفش‌هات رو بیرون بیار انک بلواد المقدس الطوی که تو در سرزمین مقدس طوبی هستی خب در تفسیر اینکه نعلینت رو در بیار کفشاتو در بیار چندین وجه هست  چندین قول هست که این رو به سمع شما بزرگواران می‌رسانیم.

اون وقتی که به سراغ آتش اومد از کرانه راست دره در آن سرزمین پربرکت  از میان یه درخت ندا داده شد که ای موسی منم خداوند پروردگار جهانیان در اینجا به سند معتبر از امام صادق علیه السلام نقل هست  که آقا فرمودند بقعه های زمین بر یکدیگر فخر می‌کردند زمین کعبه بر زمین کربلا فخر کرد  خدا وحی فرستاد ساکت شو فخر نکن بر زمین کربلا  بابا کربلا بقعه ی مبارکی هست که من در اونجا از اون درخت به موسی ندا کردم  انی انا الله رب العالمین کربلا میدونی چه سرزمینی

خدای متعال این طور اراده کرده بود که او در خانه دشمن خودش بزرگ بشه فرعون وقتی که شنید بنی اسرائیل دنبال جناب موسی می‌گردند لشکری از خودش رو گسیل کرد به سمت بنی اسرائیل اونها در میان بنی اسرائیل وارد شدند و اونها رو بر حذر داشتند کسی جرات داره نام موسی علیه السلام به زبان بیاره به شدت عذاب میشه و تنبیه خواهد شد در شب مهتابه روشنی بنی اسرائیل بیرون رفتند در گرد صحرایی بود در گرد مرد پیر عالمی جمع شدند گفتند ای عالم ما بالاخره کی از این بدبختی میایم بیرون پدر ما رو درآوردند استخوانهای ما رو ترکوندند ما کی نجات پیدا می‌کنیم؟

از آقا امام محمد باقر هست که حضرت می‌فرمایند که  جناب موسی مادرشون به او حامله شد در حالی که این حملِ ایشون ظاهر نبود یعنی معلوم نبود که این خانم باردار هست  کی معلوم شد موقع وضع حمل خب شما همین رو نسبت به امام زمان و مادر بزرگ بارشون نرگس خاتون هم می‌بینید  که این اون خانم مجلله هم اثر حمل ظاهر نبود هنگام وضع حمل حتی حکیم خاتون تا شب وضع حمل خب هی می اومد می گفت که  من آثاری نمی‌بینم در این نرگس خاتون خب علی ایحال فرعون هم که داشت جولان می داد بچه ها رو می کشت و وقتی که فهمیدن مادر حضرت موسی باردار هست یک زنی رو قرار دادند که مواظبت کنه محافظت بکنه 

امام صادق علیه السلام می‌فرماید که جناب یوسف به هنگام وفات آل یعقوب رو دور خودش جمع کرد  اون هنگام این‌ها ۸۰ مرد بودند فرمود که عزیزان این قبطی‌ها بر شما غالب میشن شما رو به عذاب‌های شدید معذب خواهند کرد  نجات شما هم نخواهد بود مگر به دست مردی از فرزندان لاوی که نام او موسی هست پسر عمران  جوان بلند قامتی هست پیچیده موی و گندمگون بنی اسرائیل هم به این جهت به همین خبر جناب یوسف فرزندان خودشون رو عمران می‌ذاشتند  عمران فرزند خودش رو موسی نام می‌کرد که شاید اون خبر در مورد این‌ها تحقق پیدا بکنه  خب امام باقر علیه السلام می‌فرماید به همین جهت جناب موسی

در نسب حضرت شعیب خلاف هست بعضیا گفتند که او فرزند نوبه فرزند مدین  فرزند ابراهیم خلیل علیه السلام هست. اما گروهی هم بر این باور هستند که حضرت شعیب ، ایوب و بلعم بن باعورا این سه نفر از فرزندان گروهی بودند عده‌ ای بودند که ایمان آوردند به جناب ابراهیم در اون هنگامی که حضرت ابراهیم رو به آتش نمرود انداختند و خدای متعال او را نجات داد یه عده ای ایمان آوردند و با حضرت ابراهیم هجرت کردند به شام اونجا با دختران حضرت لوط ازدواج کردند

جمعی از مفسرین و مورخین گفتند که حضرت موسی علیه السلام پسر عمران بوده  و از نوادگان جناب لاوی پسر حضرت یعقوب علیه السلام هستش  و جناب هارون وصی او برادر او بوده از مادر و پدر  اما در خصوص اسم مادر حضرت موسی اختلافی هست که بعضی‌ها اسامی را گفتند  اما آنچه که مشهور هست نام بوخاعید هست  در خصوص نقش نگین انگشتر حضرت موسی علیه السلام می‌فرمایند که  دو کلمه بود که این از تورات اشتقاق گرفته شده

در اینکه مدت ابتلای جناب ایوب چند سال بوده بین مفسرین اختلاف هست بعضی ها ۱۸ سال گفتند بعضی ۱۳ سال و بعضی هم ۷ سال  علامه مجلسی نورالله مرقده می فرمایند که قول آخر صحیح هستش  در یک حدیثی که به سند صحیح از امام صادق هست نقل هست که  اون حضرت می‌فرمایند متعال جناب ایوب را عافیت کرامت کرد  جناب ایوب نگاهی کرد به سوی زراعت‌های بنی اسرائیل این زراعت‌ها رو که دید نگاهی به آسمان کرد  گفت خدایا سید من بنده خودت ایوب رو مبتلا کردی بعدم عافیت دادی خدایا ایوب که زراعت نکرده  ولیکن بنی اسرائیل زراعت کردند خدا هم وحی کرد که یا ایوبی یه مشتی کفی از کیسه خودت بردار و بر زمین بپاش