امیرالمؤمنین میفرماید خدای تبارک و تعالی امر نشدند مگر به پیامبری رسول خدا حالا این دین ، دین حنیفیه است  که خدمتتون عرض کنم که دین آیین یکتا پرستی محمدیه است که هر کس که ولایت من رو به پا بداره نماز رو اقامه کرده و برپا داشتن ولایت من یه چیز خیلی سخت و دشواری است. مگه همینطوریه یکی ولایت من رو بپا بداره من از اساتید دارم خودم که شب اول قبر رو درک نکردم اساتید گفتن که شب اول قبر سخت‌ترين سوال و مهم ترین سوال، سوال از امامت و ولایت و اینهاست ولی تو کی بوده؟ امام تو کی بوده؟ چرا سخت ترین سواله؟ چون میپرسن ولی تو کی بوده اون که جلوی تو بوده و تو بهش اقتدا کردی کی بوده؟ اون کسی که بر تو ولایت

ابوذر از جناب سلمان سوال کرد که در رابطه با حقیقت معرفت آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه سلمان گفت بریم از خود آقا بپرسیم اومدن خدمت امیر صلوات الله، تشریف نداشتند بعد که آقا اومدند فرمودند: چی میخوایید؟ اون ها گفتن معرفت، معرفت درّ گرانی است به هر کس ندهند پر طاووس قشنگ است به کرکس ندهند این معرفت و شناخت یه چیزیه آقا امیرالمومنین فرمودند: ایمان بنده ی هیچکسی ایمان رو به کمال نمی رسونه مگر اون هنگامی که من رو بشناسه کنح معرفت من رو عمیق بشناسه به نورانیت بشناسد.

یه حدیثی داریم با این عنوان که حدیث معرفت که معروف است به حدیث نورانیت  و شناخت امیرالمومنین علی علیه السلام به نورانیت  این حدیث رو حاج اسماعیل دولابی ایشون می‌فرمودند که  جزوه حدیث معرفت امیرالمومنین به نورانیت رو تو جان نمازتون بزارید  و تا ۴۰ روز هر روز یه بار با توجه بخوانید تا به خود امیرالمومنین علیه السلام  راه پیدا کنید یعنی اگر کسی می خواد به آقا امیرالمومنین راه پیدا بکنه  اینو آقای دولابی حاج اسماعیل دولابی فرمودند بزارید تو جانماز تون روزی یه بار بخونید تا ۴۰ روز بعد ان شاءالله به امیرالمومنین شما یه معرفتی پیدا می‌کنید یه راهی پیدا می کنید حالا این حدیث رو علامه مجلسی پسر  اسمش محمد باقر میگه که ذکر والدی رحمه الله  پدرم که رحمت خدا بر او باد ببین چقدر مودب تا اسم پدرش میاد  حالا اسم پدرش محمد تقی ، بابا محمد تقی پسر محمد باقره  کدومش معروفه پسر معروفه اونی که بحارالانوار نوشته محمد باقر  حالا ایشون پسر اسم پدر که میاد طلب رحمت و طلب غفران و این‌ها می‌کند میگه پدرم دید همین حدیث رو حدیث نورانیت این حدیث نورانیت رو دید  فی کتاب عتیق تو یکی از کتاب‌های یکی از محدثان شیعه اون رو دیدش که امیرالمومنین یکی از یوی از محدثان شیعه در فضایل امیرالمومنین این حدیث رو گردآورده  من خودمم در یک کتاب عتیقی پیدا کردم و علامه مجلسی این حدیث رو  توی بحارالانوار هم آورده ، میگه که علامه مجلسی از محمد بن صدقه  روایت شده که او گفت ابوذر غفاری از سلمان فارسی  این آقای ابوذر که می‌شناسید سلمانم که می‌شناسید  اصحاب آقا رسول خدا و امیرالمومنین بودند این جناب ابوذر از جناب سلمان سوال کرد  گفت یا اباعبدالله کنیه سلمان یا اباعبدالله میشه  ما معرفت الامام امیرالمومنین صلوات الله علیه پس ابوذر از سلمان پرسیده  معرفت آقا امیرالمومنین رو ، داره از امیرالمومنین سوال می کنه بعد چه جور شناختنی نشناختن به تاریکی شناختن به نورانیت  دیدید قصه ای که مولانا میاره چی بود گفت یه فیلی رو آورده بودند بعد اینا تو تاریکی اومدن هرکی اومد دست زد به این فیله  یکی دستش به پای این فیل خورد یکی دستش به خرطوم یه کسی دستش به گوش این فیل خورد دستش به پشت این فیل خورد بعد اومدن از اتاق تاریک بیرون به اون گفتن فیل چیه اون که دستش به پای فیل خورده بود گفت 

حضرت می فرماید: حقیقت عبودیت سه چیز است ۱_انسان بنده خدا اون چیزی رو که بهش داده ملکیتی نبینه ملکیتی برای خودش قائل نشه  بخاطر اینکه برای بنده ملکیتی نیست بنده مثل همون فیتیله میمونه مال رو می بیند مال خدا و مال رو کجا قرار میده؟ اونجا که خدا دستور داده مثلاََ چشم رو نمیگه چشم من، میگه چشم خدا، چشمی که خدا قرار داده چشم رو کجا مصرف میکنه؟ همونجا که خدا امر کرده اینکه من نگاه بکنم به نامحرم یا نگاه بکنم به محرم چه فرقی میکنه؟ این زنه اون هم زن هست این حرام است این پوست و گوشت است اون هم پوست و گوشت هست

عنوان بصری از امام صادق علیه السلام سوال می‌کنند در رابطه با حقیقت عبودیت  فرمودند سه چیز حقیقت عبودیته اول این است که اینکه بنده خدا  برای خودش درباره اونچه که خدا بهش سپرده ملکیتی نبینه  نگه مال من بعضی از بزرگواران بودند که از وقتی که متوجه میشن که قصه چیه  دیگه تا آخر عمر یکبار کلمه من رو بکار نمی برند حضرت می فرمایند که این که بنده اصلا نبیند در اون چه که خدا بهش سپرده حالا ماها چجوری حرف می زنیم خونه من کتاب من پول من  همه رو قائلیم که مال ماست ولی خدا می‌فرماید ولله ملک السماوات و الارض ملک مال خداست بعد حضرت می‌فرماید اصلا بنده که ببخشید براش ملکیتی نیستش که   عبد و اونچه که در دست عبد هست همش مال خداست   مال رو چی بدونه مال خدا بدونه مثلا بعضی از خانم‌ها تو خونه  میگن اینو بنداز بره اونو بنداز بره آخه این که میگی بنداز بره مگه مال توئه این مال کیه خداست اصلا اگر آدم این نگاه رو داشته باشه بعد یه جهان دیگه ای میشه مثلا وسیله سالمه میگه اینو بنداز بره این مال خداست باید به مصرف در بیاد  تو نمی‌تونی به مصرف در بیاری باید بدی به یکی دیگه  این گناهه مالیت داره مالیتشم مال تو نیست مال خداست  پس ببینید حضرت اینجا می فرماید و در اون جایی که خدا اون‌ها را امر کرده   این مال رو قرار بده وضع بکنه قرار بده ببینه خدا کجا دوست داره این مال قرار داده بشه همونجا قرار بده  مورد استفاده برسونه بعد حضرت می‌فرماید که خدمتتون عرض بکنم  و اینکه بنده خدا برای خودش مصلحت‌اندیشی نکنه  من یاد این فرمایش حاج آقا مرتضی تهرانی می‌افتم که می‌فرمود  پدر من میخواست چله نشینی کنه یه نورانیتی بگیره  بعد خلاصه روزا رو روزه می‌گیره چله شبا هم عبادت می‌کنه ریاضت اینجوریه چله نشینی اینجوریه تو این چهل روز گوشت نباید بخوره غذاهای لذیذ و اینجور چیزها نباید بخوری ترک حیوانی کنی  بعد روز چهلم دو سه

امام صادق صلوات الله علیه فرمودند لیس العلم بتعلم علم و این‌ها با خدمتتون عرض بکنم که  یادگیری و اینکه آدم بره سر کلاس و این‌ها به دست نمیاد  صرف این به دست نمیاد بلکه این علم یک نوری هست که خدا در قلب کسی که بخواد او رو هدایتش بکنه قرار میده و پس اگر تو اراده کردی علم را ، طلب بکن در درون خودت حقیقت بندگی رو که بنده بشی ببینید ماها حالا من خیلی ساده صحبت می‌کنم راحت صحبت می‌کنم  ماها تو این دنیا اکثرمون اینجوری بگم به تعبیر قرآنی اکثرمون  دنبال آقایی کردنیم دنبال خدایی کردنیم دنبال بندگی نیستیم  دنبال توق بندگی به گردن انداختن نیستیم نگاه بکنیم  مدل زندگیام و اینا اینجوریه که من یه مثال بزنم  امام کاظم صلوات الله علیه داشتم رد می‌شدن از در خونه‌ای  بعد دیدن صدای طبل و مثلاً آواز و رقص صدای رقاصی و اینجور چیزها داره میاد  بالاخره یه بساطیه تو اون خونه که از قضا همون لحظه که امام کاظم داشت رد می‌شد  این کنیز خونه اومد این زباله‌ها و خاکروبه‌ها رو بذاره در خونه  که بعد حضرت کاظم صلوات الله علیه پرسیدن صاحب این خونه بنده است یا آزاده  گفت خب آقا معلومه که این آزاده ببینید خیلی قشنگه این حدیثا  اون آزادی رو در چی می دید فکر می کرد که منظور امام کاظم اون برده بودن و اینجور چیزاست  گفت نه بابا این تشکیلات و این ... بعد حضرت یه جور دیگه نگاه کردند  فرمودند بله اگر این بنده بود اینجوری نبود اینطوری نمی‌کرد اینجوری زندگی نمی‌کرد این صداها صداهاییه که معلومه از آزادیه 

اومده دنبال امام صادق علیه السلام از یک علمی سوال میکنه که معلومه که این علم از جنس اون علم قبلی نیست این علم غیر از اون هست ببینید علمی که برای انسان توجه میاره انسان رو وارد یک عالم دیگه ای میکنه خیلی ها این مطالب رو می شنوند منتها منتقل نمیشن دقت کنید کلمه ی انتقال مهم است. خیلی ها می شینن پای این درس خیلی ها حوزه میان ولی منتقل نمیشن مثلاََ نبی مکرم ذات رسالت محمد مصطفی(ص) تو مسجد منبر می رفتن سخنرانی می کردن یه عده از این سخنان منتقل می شدن یه عده هم منتقل نمی شدن براشون انقلاب درونی رخ نمی داد یعنی می نشستن گوش میکردن ولی هیچ تفاوتی و دگرگونی براشون درست نمی شد سعدی یک داستانی رو میاره، این داستان به قول حاج آقا خسرو شاهی گویا روح القدس اینا رو به زبانش جاری کرده میگه در جامع بعلبک وقتی کلمه ای همی گفتم رفته بودم در مسجد جامع بعلبک داشتم سخنرانی می کردم به طریق وعظ با جماعتی افسرده دل مرده آدمایی که نشسته بودن پای منبر اینا دل زنده نبودند اینا اصلاََ وارد عالم معنا نشده بودند همش در خواب و خور و عالم ظاهر مثلا

عنوان بصری به حضرت صادق علیه السلام می‌گوید من از خدا خواستم که دل شما را به سمت من متمایل کنه و از علم شما به من نصیب کنه و امید دارم اون چیزی رو که خدا در مورد شما خواستم به من عطا کنه حتی جایی که ایستاده داره توحیدی نگاه می‌کنه حضرت می‌فرماید لیس العلم به تعلم

حضرت می فرماید : اون چیزی رو که نمیدونی از علما بپرس خجالت نکش و ننگت نیاد کسر شان منه اگه دستم رو بلند کنم بپرسم مردم بهم میخندن بزار بخندن کی گفته تو با این چیزا پایین میای؟ آدم بالا میره موفق میشه توفیق پیدا میکنه به عمل سعادت گیرش میاد ببینید تعبیری هست از حضرات امیرالمومنین صلوات الله علیه که عرب ها میومدن سیبیل به سیبیل می نشستند بعد یه نفرشون سوال نمی کردن یهو یه عربی پیدا بشه یا من سوال بکنم بعد میدیدند که یکی سوال کرده چون سوال خودشون هم بود گوششون رو تیز

در رابطه با حدیث عنوان بصری می رسیم به اینجا که حضرت می فرماید: حقیقت عبودیت سه چیز است ۱. ملکیتی برای خود قائل نشو ۲. برای خودت تدبیر نکن عبد رو چه به تدبیر، تدبیر مال مالکه، به برده میگه اینجا بشین پاشو  برو اونجا فلان کن اینطور کن. تدبیر مال رب مال مالکه، مال اربابه تو رو چه به تدبیر ۳. تمام اشتغالت چی بشه؟ امر و نهی الهی باشه. خدا چی رو دستور داده؟ چی رو نهی کرده؟ خدا از چی خوشش میاد از چی بدش میاد؟ تمام فکر و ذهنت همین باشه. این سه چیز میشه حقیقت عبودیت  حضرت می فرماید: اگر بنده ای نبیند برای خود ملکیتی در آنچه خدا بهش عطا کرده آسان میشه براش، دیدید انسان یه موقع میخواد کاری رو بکنه جونش درمیاد دوره هایی رو میره کلاسی رو میره که براش آسون میشه