یکی از شخصیت‌های برجسته در کربلا شخصی هست به نام هلال بن نافع که می‌شنوید خیلی می‌شنوید اسم هلال بن نافع رو که ایشون از قبیله مزحج بودند شخصیتی بنام بزرگوار محترم دلیر قاری قرآن از کاتبان حاملان روایت و از یاران امیرالمومنین علی علیه السلام به شمار می‌رفتند تو جنگ جمل صفین نهروان هم تو رکاب امیرالمومنین علی علیه الصلاة و السلام بودند. نافع حرکت کرد به سمت امام حسین علیه السلام بین راه رسید به آقا ابا عبدالله و ملحق شد. قبل از شهادت جناب مسلم نافع خودش رو رسونده بود به امام حسین علیه السلام که یه اسبی داشت اسبش رو کامل می‌گفتند اسم اسبش کامل بود بعد که خلاصه سفارش کرده بود که این اسب من رو هم بیارید یعنی خودش رفته بود

ابو خالد عمر بن خالد اسدی صیداوی که ایشون یکی از شخصیت‌های برجسته کوفه محسوب می‌شدند و ارادتمند خالص بودند بر اهل بیت و در کنار مسلم عقیل دست به قیام زدند تا اینکه کوفیان خیانت کردند و این بزرگوار ابوخالد چاره‌ی ندید جز مخفی شدن که دیگه جناب مسلم که آواره این کوچه ها شده بود نمی‌دونست چه کنه ایشون هم مخفی شده بود همین ابو خالد مخفی شده بود و زمانی که از شهادت قیس بن مصحر که حالا بعد عرض خواهم کرد ایشون اطلاع پیدا کرد متوجه شد که امام حسین علیه السلام الان کجاست از مکه که راه افتادند تو کدوم منزل هستش اینجا به اتفاق غلامش سعد و یه چند نفر دیگه حرکت کردند دسته جمعی مثلا پنج نفر شش نفر دست با هم شدند گفتند بریم دیگه تو کوفه برای چی بمونیم مسلم رو که کشتند کوفه هم که افتاد دست ابن زیاد ما نیازی نیستش که بمونیم

در مقتل موجودی که هست منسوب به ابی مخنف میگه که عمر سعد لعنت الله علیه  یه شخصی رو از قبیله خزیمه فرستاد گفت که برو پیش حسین علیه السلام  بگو مقصد تو از اومدن در این سرزمین چیه برای چی پاشدی اومدی اینجا ؟ میگوید که این مرد بلند شد و خب دیگه بالاخره سربازه دیگه باید اطاعت کنه فرمان مافوق اطاعت کند  بلند شد و راه افتاد اومد سمت خیمه‌های آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام  وقتی داشت میومد نزدیک شد امام حسین علیه السلام فرمود که مثلاً عباس برادر اینو می‌شناسید

مسلم بن عوسجه بعد از اینکه شهید می شود و روی زمین که می‌افته پسر جوانش دارد مثل شیر جنگجو شیر دلاور غرشی می‌کنه و حرکت می‌کنه که بره انتقام مثلاً پدر رو بگیره اینجا دارد امام حسین علیه السلام تا متوجه می شوند میان جلو و می‌فرمایند که جوان پدرت شهید شد  و اگر تو هم کشته بشی دیگه مادرت توی این بیابان در پناه کی آرام بگیره  خب بالاخره این زن وقتی شوهرش از دست داد تکیه‌گاهشو از دست داد  باید یه کسی باشه که این در پناه او آروم بگیره باید یه مأمنی داشته باشه  باید یه آغوشی باشه که این رو بتونه آرامش کنه 

جوانی هست خب که از مردان روزگار و شجاعان نامدار  همین حنظله بن اسعد شبامی که ارباب رجال یعنی اونایی که رجال نویسند و مقتل نویسند  اونایی که محدثن اسم این آقای حنظله بن اسعد رو زینت کتاب خودشون کردند اسم این رو آوردند  ایشون از اکابر شیعه است اکابر جمع کبیر یعنی بزرگان شیعه  از بزرگان شیعه به شمار می‌رفته هم شجاع بوده هم فصاحت لسان داشته قاری قرآن بوده  یعنی به عنوان قاری قرآن می‌شناختنش خودش رو رسوند کربلا از کوفه  و به عنوان رسول امام حسین حساب می‌شده  یعنی امام حسین علیه السلام وقتی می‌خواسته پیک بفرسته برای این عمر سعد ملعون و عبیدالله بن زیاد ملعون همین آقای حنظله بن اسعد رو می فرستاده هر کسی رو نمیشه پیک به عنوان پیک شما بفرستی باید انسان‌های محکم را به عنوان رسول بفرستی پیک بفرستی

ایشون از بزرگان و دلاور مردان و نیایش گران شیعه در کوفه به شمار می‌رفت. نوشتند که وقتی خبر هلاکت معاویه رسید به کوفه شیعیان دور هم جمع شدند و نامه نگاری کردند به آقا ابا عبدالله الحسینعلیه السلام و این نامه‌ها رو ابتدا توسط افرادی از جمله همین سعید بن عبدالله حنفی خدمت آقا ارسال کردند. نامه‌ ای که دادند دست سعید بن عبدالله که برسونه این از ناحیه شبث بود لعنت الله علیه ، حجار بن ابجر یزید بن حارث و همینطور تعدادی رو آوردند که از طرف اینها بود بعد متن نامه‌ ای که سعید بن عبدالله برد برای امام حسین این بود:

یکی از یاران آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلا شخصی هست به نام المحسن المثنی ابن الامام المجتبی یا اینکه محسن نخونیم اینجا بخونیم حسن مثنی، حسن دوم. منتها در تیتر المحسن آورده بعد تو متن که وارد میشه حسن میاره منم به نظرم حسن درسته حسن مثنی چیزی که قبلاً اطلاعات دارم حسن مثنی هستش. امام حسن مجتبی پنج تا پسر داشتند که دو تاش معروف هست تو کربلا عبدالله و قاسم منتها اون سه تا دیگه معروف نیستند که یکیشون همین حسن مثنی پیش اهلش معروفند ولیکن پیش عموم مردم خیلی معروف نیست حسن مثنی ، حسن دومی. مادرش خوله هستش و وقتی قصه کربلا تموم شد داستان تموم شد دستور دادند گفتند برید سرها رو از بدن جدا کنید اومدند سر حسن مثنی رو از بدن جدا بکنند دیدن زنده ست یه رمقی داره که دایی حسن اونجا بود و وقتی که دید حسن زنده است گفت بزارید این حسن پسر خواهر منه بزارید این رو من ببرمش از کربلا بیرون

عبیدالله بن حر جعفی یه آدم بسیار دلاوری بوده یه آدم بسیار بی‌باکی بوده  که حتی وقتی مثلاً میره با معاویه دیدار که می‌کنه بعد صحبت می‌کنه و این‌ها  میگه که تو باطلی و علی حقه و بعد میاد و هرجا که میره اونجا رو غارت می‌کنه و اصلاً می‌ریزه به همو بعد تو کوفه که بوده یه آدم اینجوری بوده آدم گناهکاری بوده  میاد تو کوفه و بعد از شهادت امیرالمومنین ظاهراً میاد تو کوفه اونجا ساکن می‌شه تا قصه کربلا  تا قصه کربلا که پیش میاد می‌فهمه که امام حسین علیه السلام میاد شامه قوی‌ام داشته  متوجه میشه که این مردم کوفه امام حسین رو حمایت نمی‌کنند تو زرد از آب در میان و به جنگ امام حسین میرن برای اینکه این شریک نشه تو کار مردم کوفه از کوفه میزنه بیرون میگه

یه نقلی هستش که میگه که امیرالمومنین علی علیه السلام وقتی داشت یه چشمه آبی رو وقف می‌کرد درست می‌کرد  این ابو نیزرم اونجا بوده یه قصه‌ای رو تعریف می‌کنه  میگه من تو مزرعه مشغول کار بودم که علی علیه السلام نزد من اومد به من فرمود که ابونیزر چیزی برای خوردن داری ؟ میگه گفتم آقا جان یه غذایی دارم که امیرالمومنین این رو نمی‌پسنده  آقا فرمود چیه ؟ گفتم کدوی مزرعه از این کدوهای مزرعه  یه غذایی من درست کردم با یه روغن معمولی

ابومخنف روایت می آورد که شبی آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام توقف کردند هنگام سحر شد فرمود ظرف‌های خودتون رو از آب بردارید پر کنید حرکت کنیم وقتی راه افتادن آقا اباعبدالله سرشون رو همینطوری آرام بر روی زین اسب گذاشتن یه اندکی خواب آقا را عارض شد بعد که بیدار شدن به اطراف نگاه کردند و سر مبارکشون رو بلند کردند دو مرتبه سه مرتبه فرمودند انا لله و انا الیه راجعون و الحمدلله رب العالمین جناب علی اکبر اسبشون رو پیش تاختند و عرض کردند که یا اباتا آقا جان بابا جان سبب این که شما گفتیدانا لله و انا الیه راجعون چی بود ؟ امام حسین فرمودند نور دیده من علی جان الان خوابم برد اسب سواری رو دیدم که می‌گفت این قوم میرند و مرگ با اون‌ها همدوش می‌شه  مرگ به سرعت به سمت این‌ها میاد علی جان فهمیدم که نفوس ما به ما داره خبر مرگ میده جناب علی اکبر عرض کرد که آقا جان بابا جان آیا ما بر حق نیستیم ؟  آقا اباعبدالله فرمودند : به حق اون خدایی که همه خلایق به سمتش برمی‌گردند ما بر حقیم عرض کرد که جناب علی اکبر ، اگر پس اینطوریه ما برحقیم