امام صادق علیه السلام به مفضل می‌فرماید که: تفکر کن در هسته و دانه میوه.  تو هر میوه‌ای خدای متعال هسته قرار داده ، یه دونه قرار داده ، یک حکمت در این دانه‌ها و هسته ها ، این هستش قائم مقام درخت اند.جانشین خود همون درخت است ، که اگر آفتی به درخت برسه دانه را بکارند تا درخت دیگر بروید.  چنانچه چیزهای نفیس را در دو جا ضبط می‌کنند ، که اگر به یکی آفتی برسد دیگری باقی باشد.

امام صادق علیه السلام به مفضل می‌فرماید که : تأمل کن حکمت حق تعالی را در آفریدن درخت‌ها و اصناف گیاهان ، زیرا که چون آنها محتاجند پیوسته به غذا ، مانند احتیاج حیوانات . همینجور که یه حیوون صبح و شب باید غذا بخوره این گیاه ، این درخت هم باید صبح و شب غذا بخوره . و آنها را دهانی مانند دهان حیوانات نیست ، این درخت که دهان نداره که مثل حیوون ها و حرکت نمی‌تواند کرد، نمی تونه راه بره که مثل جانوران برای تحصیل غذا  ، اما خدای متعال ریشه آنها را در زمین مرکوس گردانیده که از زمین غذای خودشون رو بیرون آورند و به شاخه ها وبرگ ها و میوه ها برساند.  و زمین مانند مادر تربیت کننده س ، مثل مادر می‌مونه برای این درخت. دیدی بچه تو بغل مادرشه این درخت تو بغل مادرشه ، مادرش زمینه.

امام صادق علیه السلام می فرماید که : نظر کن ای مفضل در نباتات و انواع منافعی که واهب حیات و خالق عرضین و سماوات در آن مقرر ساخته است. نباتات یعنی گیاهان ، بحث در مورد گیاهان هست ، منافعی که خدا در این گیاهان قرار داده ، پس میوه ها را برای غذا آفرید. این همه میوه برای غذا ، کاه ها را برای علف حیوانات ، خب اگه کاه نبود جلوی این حیوانات چی میزاشتیم ،

امام صادق علیه السلام در ادامه فرمایشاتشون می‌فرمایند که : تأمل کن ای مفضل آفریدن برگ را ، که در برگی مانند رگ‌های بدن از هر جانب کشیده.برگ رو بگیر تو دستت ببین همه جاش لوله کشی شده ، تا اون حتی نقطه های آخر ، اولش یه لوله بزرگ ، یه رگ بزرگ  بعد شاخه شاخه میشه بعد ریز ریز میشه تا اون نقطه آخر.بعد همه برگ ها می بینی لوله کشی شده است. چجوری این لوله کشی شده ، چجوری این رگ کشی شده؟

حضرت صادق علیه السلام به مفضل می‌فرماید: تفکر کن در این تدبیر حکیم قدیر که خواسته بنماید به بندگان کمال قدرت ،  و وسعت خزائن خود را ، خدا خواسته تا بدانند که اگر می‌خواست کوه های نقره برای ایشان بر روی زمین می‌آفرید.  چون صلاح ایشان در آن نبود ، صلاح خلقت تو این نیست

امام صادق صلوات الله علیه می فرماید : تفکر کن ای مفضل در این معدن ، توی این معدنها و آنچه بیرون می آید از آنها ، از جواهرات مختلفه مانند  گچ ، خود گچ یه جوهریه . حالا اینکه خود این گچ اگر نبود چقدر مختل میشد . از امور آهک حالا زرنیخ ، و مردار سنگ ، سنگ سرمه ، ضدیق مس ، سرب ، قلع ، آهن ،فولاد ، نقره، طلا یاقوت ، زبرجد ، زمرد و انواع سنگها و انواع آنچه که از آنها جاری می شود. اینا همش داره ازمعادن داره استخراج میشه، از کوهها از قیر مومیایی گوگرد ، نفت و غیره اینها. از آنها که مردم به کار می گیرند در حوائج خود آیا مخفی می‌تواند بود بر صاحب عقلی که اینها همه ذخیره‌ها می‌باشند که حق تعالی برای آدمی مهیا کرده است. خدا انگار اینجا گذاشته که ماها بیایم از اینها استفاده کنیم و در زمین جای داده که در وقت احتیاج بیرون آورده شود ، و به کارفرماید و باز چنان نکرده که آنچه متمنای ایشان است از اینها به عمل آید. و علم کیمیا را از مردم محجوب گردانیده زیرا که طلا و نقره از معادن بسیار و به سهولت به عمل می آيد ، نیازی به عمل کیمیا نیست و اگر به علم کیمیا همه کس به آسانی تحصیل آنها می توانست کرد هر آینه اینها در عالم بسیار میشدن. من نمی‌خوام علم کیمیا رو رد کنم ، علم کیمیا هم هست همچنان که فضه خادمه خانم حضرت زهرا علم کیمیا داشت .

امام صادق علیه السلام می فرماید که: تفکر کن ای مفضل ، در منفعت ابر صافی هوا. می بینید یه موقع میگن هوای ابریه یه موقع میگن صافه، گاه چنین است و گاه چنان است. هر دو هم ضروری هست ، هم ابری بودن ضروریه هم صاف بودن برای مصلحت انسان ، و اگر یکی از اینها دائم بود ، یعنی همیشه ابری بود ، امور معاش مختل می شد. زیرا اگر همیشه باران می بارید و سبزه ها متعفن می شدند و بدن حیوانات سست می شد ،

حضرت صادق علیه السلام می‌فرماید : نظر کن ای مفضل به سوی این کوه‌ها   که از خاک و سنگ بر روی هم نشسته و بلند شده ، نگاه کنید این کوه رو. به چه شکل از سنگ و خاک روی هم تلنبار شده قد برافراشته . و جاهلان گمان می‌کنند که زیاد نیست در خلقت او و احتیاجی به آنها نیست ، فکر می کنه این کوهها اضافی ، و این خطاست.

در ادامه توحید مفضل آقا امام صادق علیه السلام می‌فرماید : ای مفضل اگر پادشاهی از پادشاهان قسمت نماید بر اهل مملکت خود چندین هزار از درهمیان درهم و دینار ، یه دفعه بیاد بگه به هر شهروندی و هر کسی ما اینقدر میدیم چند هزار سکه مثلاً میدیم . هر آینه در نظر مردم عظیم می نماید ، یه دولت پیدا شد هرکسی هزار تاسکه داد و آوازه کرم او به اطراف جهان میرسد ، میگن به به عجب دولتی و عجب پادشاهی و این بخشش در جنب یک باران سیراب کننده چه نماید. همین بخششی که این پادشاه کرد به هر کی هزارتا سکه داد ، این در برابر یه باران سیراب کننده چیه ؟ زیرا که به آن شهرها مامور می‌گردد به بارونه که شهر آباد میشه و نمووی که از آن در غلات بهم میرسد اگر بارون نیاد غلات بهم میرسه، اگر بارون نیاد میوه نباشه ، گندم نباشه اون سکه‌ها به چه درد می‌خوره ؟ هیچی

در رابطه توحید مفضل امام صادق علیه السلام می‌فرماید که : خدای متعال روی این کره زمین پستی و بلندی قرار داد ، تا آب‌ها جاری بشن ، و الا آب روی زمین می ایستاد و مسدود میشد .  و مردم نمی تونستن کاراشونو انجام بدن ، آب گل آلود میشد باتلاق میشد ،  و اگر این وفور آب ، شاید کسی بپرسه چه خبره؟  رودخونه به این بزرگی ، چه خبره ، اگر این وفور آب به این بزرگی تو مجاری زمین و انهار نبود کار تنگ می‌شد . چون محتاجند به آب در آشامیدن خود.  مردم محتاج به آبند و چهارپایان خود ، حیوونام باید از این آب بخورن.