ببینید بعد از اینکه پیامبر خدا به نقطه های بزرگ جهان قدرت ها نامه نوشت و اون ها رو دعوت به اسلام کرد خب تصمیم گرفتن بعد این نامه نگاری ها به آخرین دژ آهنین یهودیها حمله کنن و اینها رو از سر راه بردارند.

وقتی سهیل از طرف قریش آمد برای مذاکره نماینده ای بود از طرف قریش پیغمبر وقتی او رو دید فرمود  او برای مذاکره و مصالحه میاد که بعد مسلمون ها فهمیدند که پیغمبر میخواد مذاکره کنه اوقاتشون تلخ شد از جمله کسانی که خیلی دور برداشت و بر پیامبر پناه می برم به خدا عبارت تاریخ است دست من نیست بی ادبی کرد و تَشَر زد و بهم ریخت سر آقا رسول خدا، همین خلیفه ی دوم بود متاسفانه چیکار کنیم ؟ می تونیم از این واقعه ی تاریخی عبور کنیم؟ ایا رو مورخین آوردن اومد با توپ و تشر اول رفت پیش رفیقش ابوبکر مگه این پیغمبر نیست؟

دارد پیامبر خدا در یکی از همین روزها ابوبکر رو مامور فتح کرد  که پرچم رو داد دست این ابوبکر و این ابوبکر تا لب دژ اومد و دارد که  خب فرار کردن دیگه برگشتند و فرمانده سپاه رو مقصر می‌کرد سپاه فرمانده رو مقصر می‌کرد  ابوبکر می گفت تقصیر اینا بود در رفتن ینا می‌گفتن تقصیر ابوبکر بود  ابوبکر اول در رفت ما هم فرار کردیم فرداش پیغمبر پرچم رو داد دست عمر بن خطاب  و او هم اومد مثل دوست خودش فرار کرد همون قصه دوستش تکرار شد  و دارد که خب اومد کنار دژ مرحب که اومد عمر چشمش به مرحب افتاد 

نامه چهارم به سرزمین خاطره هاست که مسلمون ها خاطره خوش دارن حبشه تقربیا انتهای افریقای شمالی میشه و خب کشور اتیوپی میشه که بعد تصمیم میگیرن که عمربن امیه رو بفرستن با یه نامه ای به سمت نجاشی و او رو هم به دعوت به اسلام بکنن این نامه اول پیامبر به نجاشی نیست این نامه اول پیامبر نیست نامه ی دیگری هم به سمت نجاشی فرستاده بود تو اون نامه پیامبر نجاشی رو دعوت کرده بود به مدارا کردن با مسلمون ها

آخرین نامه به سرزمین یمامه است یمامه بین نجد و بحرین  که سفیر پیامبر به این سرزمین رهسپار میشه و نامه رو به امیر یمامه  شخصی است به نام هوذة بن علی الحنفی نامه رو میبره به او میده حالا متن نامه اینه بسم الله الرحمن الرحیم  سلام بر پیروان هدایت کلی میگه بدان آیین من به آخرین نقطه‌ای که  مرکب‌های تندرو به آنجا می‌رسد شرق و غرب خواهد رسید  اسلام آورد تا در امان باشی و قدرت و سلطنت تو باقی بماند  خب زمامدار یمامه مسیحی بود همین هوذه بن علی حنفی این مسیحی بود  و سفیری هم که برای این منطقه در نظر گرفته شد مردی بود که  مدت‌ها در حبشه به سر برده بود و از آداب و رسوم مسیحیا خبر داشت  کیه این شخص که قراره نامه رو ببره به حوزه برسونه  سلیت بن عمرو یه شخصی به نام سلیت بن عمر که

خدای تبارک و تعالی امر می کنه به همگان که از خدا بخواید از فضل خدا بخواید که خدا به شماها نسبت به شماها خیلی  مهربونه تو دعای ابوحمزه امام سجاد علیه السلام یه فقره اش می فرماید که  اللهم انت.... تو خودت گفتی و قولک الحق و وعدک الصدق این وعده اتم راست حالا خدایا تو چی گفتی 

بهترین توانگری ، بهترین قدرت ها همینه چون وقتی ترک آرزو میکنی قانع میشی قناعت که پیدا میکنی بی نیاز میشی  آرزو های بیهوده که عملی هم برای آدم نداره و همینجوری آدم انتظار خوشبختی داشته باشه اینها باعث میشه که آدم درجا بزنه  که معمولاََ به خیالاتی هم مبتلا میشه میگه که خدا ارحم الراحمینه  خدا ارحم الراحمین هست اما این آرزوی تو بیهوده اس تو عمل نداشته باشی و آرزوی آمرزش داشته باشی به این میگن آرزوی بیهوده  که هیچ کاری نکردی آرزوی آمرزش داری بعد هم میگی خدا ارحم الراحمینه  کنار کعبه امام سجاد دیدم زیر ناودون طلا مشغول نمازه مناجات میکنه و گریه و زاری میکنه 

خدا بیامرز حاج آقا مجتبی تهرانی رو شبهای قدر که می‌شد یه روایتی رو غالبا می خوند که زراره از امام صادق علیه السلام نقل می کنه  حضرت می فرمایند التقدیر لیله تسع ... بررسی امور سال آینده و اندازه گیریش شب نوزدهم  ثبتش و ضبطش و محکم شدنش در شب بیست و یکم  امضای اين‌ها شب بیست و سوم ، حاج آقا مجتبی رحمت الله علیه ایشون می فرمودند که  از این روایت فهمیده می‌شه که دعا کردن خیلی اينجا مهمه و سرنوشت سازه دعا شب بیست و یکم دعا چرا ؟ چون در روایات داریم ، دعا اون قضای الهی که حتمی شده رو برمی گردونه خدا رحمت کنه حاج آقا خسروشاهی رو خیلی سفارش می کرد حتی این اواخر می فرمود غروب جمعه که میشه قبل از اذان مغرب 

پنجمین نامه حضرت به امیر غسانیان هستش پادشاه غسانیان  اصلاً اینا یه تیره‌ای هستند از قبیله ازد فرض می‌کنم ببینید که اینا یه تیره‌ای هستند که  مدت‌ها تو سرزمین یمن زندگی می‌کردند و یه سدی بوده از اونجا بالاخره اون آبشون و این‌ها تامین می‌شد 

یکی از نامه‌های دیگه‌ای که پیامبر می‌فرستند به سرزمین مصره  که خب حالا مرکز سلطنت فراعنه و محل قدرت قبطی‌ها  اما اون هنگام مصر قدرت مستقل نبوده بلکه این‌ها تحت فرمان امپراطور روم بودند  همچنان که یمن قدرت مستقلی نبود دستور از ایران می‌گرفت این مصرم دستور از رومی‌ها می‌گرفت