توی شرحش ایشون یه مطلبی رو می فرماید: علم کلام که نعمت‌هایی که خدای متعال به ما داده ما اینا رو می‌بینیم که از ما نیست بعد وجدان قضاوت می‌کنه که به دنبال آفریننده این نعمتها بریم و شکر منعم رو بجا بیاریملذا این بحث اطاعت خدا و ترک معصیت یه مسئله عقلی میشه که از مسئله شکر منعم سرچشمه می گیره .

حضرت امیر صلوات الله علیه یه شخصی رو دیدند ، که بر ضد دشمنش سخن چینی میکنه ، یه سعی میکنه تلاش میکنه و اینها ، منتها خب این سخن چینی یه جوریه که ضررش به خودشه داره. بر علیه دشمنش هی خبر چینی میکنه و خبر میاره و خبر میاره منتها خودش رو داره گرفتارمیکنه ضرر به خودش داره می زنه. میخواد به دشمن ضرر بزنه ، اما چه اتفاقی میفته ؟ ضربش هم شاید به دشمن هم بخوره منتها این ضربه ای که داره به دشمن میزنه ، این جوریه که به خودشم ضرر وارد میکنه .

ایشونم تو شرح می‌فرماید : میگه از اونجایی که در انسان چیزی است به روحیه محاکات ، که می‌خواد خود رو شبیه دیگران بکنه . بعد همنشینی با احمق این تاثیر رو داره که کم کم شما را هم شبیه خودش می‌کنه پناه بر خدا . احمق حالا نشانه‌هاش توی روایات بررسی بکنید یا همین جا توی نهج البلاغه ، که عاقل اونیه که اول فکر می‌کنه حرف می‌زنه ، احمق اون یکی اول میگه بعد فکر می‌کنه.  اینجوریه بله احمق دنیا براش مهمتر از آخرتشه .

حضرت فرمود که مصیبت وفات شما یا رسول الله خیلی سنگینه ، لجَیل ،جلیل به معنای بزرگ . ان المصاب بک لجلیل و انه ، همین مصیبت ، همین مصیبت قبل از تو ،بعد از تو کوچیکه،چیزی نیست اما درباره تو همین مصیبت بسیار بزرگه.یعنی بسیار بزرگه ، صبر همه جا خوبه اما نه درباره مثلاً پیغمبر و امام حسین و اهل بیت علیه السلام . جزع هم همه جا زشته مگر در مصیبت کی؟ امام حسین علیه السلام.  لذا تو مصیب امام حسین می فرماید : اشک نداری تباکی کن، بی‌قراری کن، بی‌تابی کن ،آه بکش. نفس المهموم فی حزن الله تسبیح  تو مصیبت ما، تو حزن ما آه بکشی تسبیح هستش ،خدا بهت ثواب ذکر و اینها بهت عطاء می کنه.

از حضرت امیر صلوات الله علیه سوال شد در رابطه با قضا و قدر ، به خاطر همین حضرت امیر یه جوابی میده که یه عده تو این بحث وارد نشن. فقال علیه السلام طریق مظلم فلا تسلکوه  حضرت فرمودند : راه تاریکیه ، تو این راه قدم ننهید قدم برندارید. اصلاً ولش کن ، ذهنتو درگیر نکن . طریق مظلم فلا تسلکوه   این راه ، راه تاریکیه . پس تو این راه قدم برندارید. و بحر عمیق ، این بحث قضاء و قدر مطرح می‌کنی یه دریای عمیق ، دریای ژرفیه .فلا تلجوه حضرت میگه وارد این دریا ، دریای عمیق نشید.  و سرالله ، این بحث قضاء و قدر سرالله.  فلا تتکلفوه آقا می‌فرماید برای دستیابی به این ، خودتونو به تکلف نندازید .

آدمای نادونی که بین شما هستند ، اینا مزداد ، هی روز به روز اون خلافکاری‌هاشونو زیاد می‌کنن . جاهلا ، نادونا خلاف کاری هاشونو روز به روز بیشتر می کنند، هی بیشتر می‌شن و بیشتر انجام میدن ، یه سری امور غلط ، یه سری امور زشت ، خب مگه قوم حضرت لوط مثلاً اعمالشون کم می‌شد ؟ روز به روز هی بیشتر می‌شد. یا همچنین مثلاً بعضیا هستن مثلاً قمار بازی می‌کنند، خب مگه قماربازیشون کم میشه؟  دیوونه میشن هی مثلاً پولشو بیشتر می‌کنن ،

حضرت مردم رو به دو گروه تقسیم می‌کنه ؛ یه گروهی که خب پیر شدن ، ناتوان شدن یا مریض شدن تو آستانه مرگ هستند . مستحق مجازات هستند اینا از خدا و از خلق خدا تقاضای مهلت می‌کنند. چرا تقاضای مهلت می‌کنند؟  یه فرصتی بشه خطاهاشون رو جبران کنند، یهاستغفاری کنند، توبه کنند. خلاصه از این حرفا در حالی که تو این فرصت خوبی هم داشتند، زمان خوبی هم داشتند مهلت خیلی خوبی داشتند، تعلل کردن هی کوتاهی کردن، کوتاهی کردن .  گروه دوم کسانی هستند که وقت زیاد دارند، فرصت دارند، جوان هستند، سالم هستند،توی یه محیط آرام و امن دارند زندگی می‌کنند .ولی با این خیال که حالا فرصت هست ، همش امروز و فردا می‌کنند، حالا بعداً جبران می‌کنم آخرش یهو می‌بینی چی میشه؟؟!

حضرت امیر می‌فرماید : علم و آگاهی راه رو بر بهانه جویان و اونهایی که تعلل می کنند بسته است .  توی شرحش هم ایشون می‌فرماید : یه گروهی از مردم ناآگاهانه گرفتار یه کارهای خلاف میشن ، خب میگیم اونها نمی فهمند از روی جوونیه،خبربه گوششون نرسیده. اما یه گروه دیگه‌ ای اینا می‌دونند قشنگ پیغمبر اومده گفته ، امیرالمومنین گفته، علما گفتن ، یه عده دیگه از رو جهل نیست کار خلافشون کارای مثلاً که کارای عجیب و غریبی که انجام میدن ، اینا دیگه از رو جهل نیست ، از رو علمه .

 اگر دو عمل یکی مستحب ، دیگری واجب . یا دو عمل واجب که یکی از دیگری مهمتره با هم تعارض کرد، این بحث اونجا مطرح میشه به حکم عقل و شرع اینجا شما باید اونی که اهم ، مهم‌تر هست رو مقدم بکنی مهم رو بذاری کنار .  که حالا یه عده‌ای اینجا برعکس عمل می‌کنند مهم برمی‌دارند، اهم رو میزارند کنار،  چون مهمه رو دوست دارند ،به مهمه علاقه شخصی دارند، یه علاقه خاصی به مهم دارند و لذا اون واجب‌تره . یا اون مهمتره رو میزارند کنار، شاید دلیل بازم این مثلاً ترجیح و اینا این باشه که اون مستحبه رو یا اون مهم مهمه رو نشاط آور می‌دونند .

کسی که مثلاً موعظه می‌شنوه موعظه می‌بینه ، این باید ۱۸۰ درجه تغییر بکنه.اما چرا تغییر نمی‌کنه ؟ دلیل اینکه تغییر نمی‌کنه ، به خاطر اینکه یه پرده‌ای از غفلت رو قلب این هست. ببینید تو شرحش هم میگه تو این جهانی که ما زندگی می‌کنیم واعظا خیلی زیادن ، یه موعظه همین مرگ و میراییه که شما هر روز می‌بینی.  این مرگ ، هر روز داره موعظه می‌کنه، شما می‌بینی فلانی مرد . جنازشم برداشتن بردن ، این موعظه اس.اینه که غفلت ، غفلت، غفلت باعث میشه که گوش آدم کر بشه ، باعث میشه چشم آدم کور بشه .