بسم الله الرحمن الرحیم
■حکمت شماره ۱۷۶
●و قال علیه السلام : حَسد الصِدیق مِن سقم المَوده
حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم به فداشون می فرماید که :
حسادت به رفیق حسادت به دوست ،
من سقم الموده ، نشونه اینه که این رفاقت رفاقت خوبی نیست.
نشونه اینکه این رفاقت مریضه، سقم ، یعنی بیماری مریضی .
آخه آدم دوست ، رفیق خب کسی که محبت داره کسی که دوست داره می‌خواد که دوستش پیشرفت بکنه بره بالا.
مثلاً به مادر میگن رفیق بی‌کلک مادر، این یعنی مادر دوست داره خوشبختی بچه هاشو ببینه که این بچه خوشبخت بشه،
مثلا بهترین ها رو برای بچه ش آرزو می کنه این دوستی کجا ، این دوستی که طرف مثلاً یه حسادت می‌کنه می‌خواد که اون طرف رفیقش زمین بخوره خیلی فرق داره.
پس معلومه این رفاقت دومی مریضه الیله باید درمانش کنیم .
امام حسن مجتبی علیه السلام تو لحظات آخر عمرشون به جناده فرمودند:
با کسی رفاقت کن که رفاقتش ،که دوستی با او زینت تو باشه. وهنگامی که خدمت می کنی تو رو محفوظت نگهداره، و هر گاه ازش کمک بخواهی یاریت کنه.
با این جور آدمها رفاقت کن که بهش میگی فلانی قرض داری بدی سریع معطل نکنه در کیسه رو شل کنه.
بعد می فرمایند که دوستی وقتی سالمه ،خالی از غل و غشه که انسان اونچه رو که برای خودش می‌خواد برای دوستشم بخواد.
این رفاقت غل وغش نداره و اون چیزی رو که برای خودش نمی پسنده برای رفیقشم نپسنده این رفاقت خوبه.
اما اون رفاقتی که همراه با حسده، چه رفاقتیه، اصلاً مگه دوستی با حسادت جمع میشه،
حسادت برای دشمنیه نه برای رفاقت، حسادت به معنای بارها گفتیم به معنای انتظار نابودی نعمت از دیگری ،
طرف مقابل خب هی می‌شینه آرزو می‌کنه هی می‌شینه فکر می‌کنه چی میشد ،خونه ش آتیش می گرفت من دلم خنک میشد .
چی میشد این مثلا می رفت فلان جا دیگه برنمی‌گشت آرزو می‌کنه انتظار داره نابود بشه به خاک سیاه بشینه.
رفیق کی اینجوریه، رفیق کی اینطوری فکر می کنه و پس حسد صدیق ، حسادت به دوست
من سقم الموده نشونه بیماریه دوستیه، معلومه که این رفاقت و این دوستی مریضه ، بیماره، این رو باید اصلاحش کرد .
خداوند به ما توفیق بده انشالله یه رفیق خوب داشته باشیم .
چون خیلی توصیه کردن به داشتن رفیق خوب از اون طرفم بر حذر داشتن ما رو از دوست بد رفیق بد،
که تو قرآن هست روز قیامت بعضیا میگن وای وای برای رفیق بد، یا لیتنی کنت الی یتغض فلانا خلیلا
ای کاش با فلانی رفیق نمی شدیم.
من برای بچه‌ها نمیگما ،برای خودمون میگم برای شما عزیزان میگما،
یه وقت تو زندگی با یه کسی می پری می بینی بیچاره ات می کنه .
حاج آقا تهرانی خدا رحمتش کنه می فرمود:
این همه کار خوب می کنی یه کار بد می‌کنی همون یه کار بد می‌برتت جهنم، همون یه دونه می کشتت جهنم ، همین یه دونه.
اینجوری نیستش که مثلاً ما بگیم آقا حالا من هزار تا کار خوب کردم ،هزار تا کار خوب کردم همین یه دونه کار بد تو می کشتت جهنم می برتت قعره جهنم.
و لذا آدم باید خیلی مراقب باشه تو دوستیش تو رفاقتش باید خیلی مراقب باشه .
پیغمبر خدا فرمود :علی رو دوست داشته باشید ،علی رو دوست داشته باشید .
که هر کس علی رو دوست داشته باشه من را دوست داشت ،هر کس مرا دوست داشته باشه خدا رو دوست داشته .
خب آیا امت دوستش داشتن امیرالمومنین رو؟ این چه جور دوست داشتن بود که آرزو کردن انتظار داشتن امیرالمومنین زمین بخوره ، انتظار داشتن امیرالمومنین مشکل پیدا بکنه،
معلومه رفاقتشون همراه با بیماری بوده ، مریضی بوده ، معلومه اینها مشکل داشتن باید قلب هاشون رو ببرن درمان کنن.
خدایا ما رو ببخش و بیامرزه ،عاقبت امرمون رو ختم بخیرکن.
روز اول ذی‌الحجه و اول ماهه، نماز اول ماه یادتون نره .صدقه بعد از نماز بدید.
حالا رکعت اول سی تا چی قل هوالله ،رکعت دوم سی تا انا انزلنا .
بعدش صدقه هم بدید. تو روایت از امام رضا دیدم که نوشته بودن میخواید بیمه کنید بدنتون رو خب این نماز اول ماه بخونید و بعدشم صدقه بدید.
خدا بهتون خیر بده ، یه عمل عبادیه دیگه.
بعد پیغمبر فرمود: هیچ عملی محبوب تر پیش خدا نیست از این اعمالی که تو این دهه انجام بشه.
این خیلی انشالله برای ماها برکتی باشه، بر ما رحمتی باشه.
فرمودند که مریض دارند به ما خواهش کردن گفتن که اگر میشه روضه آقا موسی بن جعفر رو بخونیم.
اول ماه هست و اینها منم انشالله روضه موسی بن جعفر میخونم شما عزیزانم مدد کنید ،یاری بکنید.
آقا موسی بن جعفر جان عالم به فداش باب الحوائجه
خیلی از قدیمی ها الان شماها اینجا نشستید همتون الان بخواهید گواهی می دید میگیدحاج آقا درسته
مادرای ما وقتی ما مریض می شدیم یا مثلاً تو خونه یه مریض بود یا خودشون مریض می‌شدن روضه موسی بن جعفر می گرفتن
برای آقا امام کاظم علیه السلام مجلس ، سفره امام کاظم معروفه اصلا سفره امام کاظم پهن می کردن حاجت می گرفتن
بعد مجربم هست برای کسی که مریضه توسل بکنه به امام کاظم علیه السلام
حالا دل‌هامونو ببریم در خانه باب الحوائج
امان از اون ساعتی که گفتن امام شیعیان آزاد میشه یه عده ای در درب زندان صف کشیده بودن
شاید لباس نو پوشیده بودن آماده ،عطر زده بودن می گفتن الان آقا امام کاظم که آزاد میشه از زندان میریم دستش رو می بوسیم
پاش رو می بوسیم یهو دیدن در زندان باز شد دیدن چهار حمال زیر تخته پاره ی را گرفتند
هی صدا میرنن هذا امام الرفضه این امام شیعیانه
نگاه کردن دیدن سر آقا امام کاظم از یک طرف آویزونه یعنی افتاده س
بعد پاها از یه طرف افتاده س بعد اومدن زیر تابوت رو گرفتن اونایی که زیر تابوت که گرفته بودند تعجب کرده بودن میگفتن چرا این بدن اینقدر سنگینه
بدنی که تو زندان مثلا اینطوری با این سیاه چال هارون الرشید
مگه کسی بره این همه بدنش سنگین باشه میگن وقتی روی جسم بغداد این بدن رو روی زمین تابوت رو روی زمین گذاشتن آقایون ، خانم ها همین یه جمله
تا این روپوش رو کنار زدن دیدن هنوز غل و جامه به گردن و دست و پای امام کاظم هستش فدای اون ساق پای خورد شده ات بشم یا امام کاظم
السلام علیک یاابالحسن یا موسی بن جعفر ایها الکاظم یا بن رسول الله
یا حجه الله علی خلقه یا سیدنا و مولینا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا
یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله
یه عده ی با خبرشدن از سنی ها اومدن رو بدن موسی بن جعفر گل ریختن
اینقدر گل آوردن اینجور میگن بدن زیر گلها پوشانده شد میخوام بگم
لا یومک لیومک یا اباعبدالله
حسینی ها من یه بدنی رو سراغ دارم اینقدر سنگ زدن این بدن زیر سنگها پوشانده شد
حسین جان حسین جان حسین جان
