بسم الله الرحمن الرحیم
💫توحید مفضل
✨جلسه چهارم
●ابتدا صلواتی بفرستید.
خب در ادامه توحید مفضل می‌رسیم به این فقرات که حضرت می‌فرماید :
ای مفضل اگر این بچه عاقل متولد میشد
خب یه مذلتی در خودش می‌دید.
اگه یادتون باشه جلسه گذشته گفتیم ، بچه وقتی به دنیا میاد عقل نداره
حالا اگه فرض کنید خدا اینو عاقل بیرون می‌آورد
این یک مذلتی در خودش می‌یافت .
چرا ؟ چون که نمی‌تونست راه بره ، بعد او رو باید روی دوش می‌گرفتن
فهمش ، فهمش بالاست ، منتها خب دیگه ناتوانه دیگه.
باید او رو روی دوش بگیرنش و تو خرقه ها بپیچنش، قنداقش کنند
تو گهواره بخوابوننش بر رویش جامه بندازن
بعد خب سخته دیگه ، اینا یه چیزیه که دشواری داره براش
می‌فرماید ، و ایضا اگر دانا و کامل متولد میشد
این بچه دیگه اون شیرینی و وقعی که در کودکان هست ، نداشت.
همه بدشون میومد از این بچه
بعد و لهذا به دنیا می‌آید نادان ، غافل ، آروم آروم اشیا رو می‌بینه اجسام رو می بینه دور و ورش رو می بینه
همون ذهن ضعیف و معرفت ناقص
روز به روز می فرماید دیدش قوی تر میشه
به یه سری چیزها عادت می کنه ، به تدریج به یه مرحله ای از عقل میرسه که خب می تونه دیگه تدبیر کنه و خورده خورده عقلش..
این از الطاف خداست ها ، که وقتی به دنیا میاد اینجوری خب ببین چشمت کامل شد
همون خدایی که چشمت رو کامل کرد زبانت رو کامل کرد ، دل و روده ات رو کامل کرد
قلبتو کامل کرد می تونست عقلتم کامل کنه دیگه، می تونست از شکم مادر بیرون اومدی چطوری بیرون بیای ؟
با عقل کامل
ولی این کار رو نکرد . چون هزینه داشت ، صدمه داشت.
امام صادق علیه السلام می فرماید:
و ایضا اگر در وقت ولادت عقلش کامل بود و اعضاش قوی بود ، یه بچه شل و ول نه،
قوی بود در کار خودش مستقل میشد.
مثلا خودش می رفت هر کاری که لازم بود ، مثال نزنیم..
هر کاری که لازم بود خودش انجام می داد اون هلاوت تربیت فرزند از بين مي رفت
اون شیرینی تربیت بچه از بین می رفت.
خب می فرماید، مصلحتی که پدر و مادر در تربیت فرزندان هست این به عمل نمی اومد.
یه مصلحتی ، ببین خدا اینجوری کرده تو که پدری ، شما که مادری ،
به این بچه محبت کنی ، انس بگیری .
این بچه هم باهات انس بگیره ، محبت بگیره تا فردا که تو پیر میشی . این بچه از تو مراقبت کنه ، محافظت کنه.
این یه نکته ای .
که حالا اگر قرا بود این بچه با عقل کامل به دنیا بیاد ، با اعضای قوی به دنیا بیاد همه اون مصلحت ها ضائل میشد.
بعد اینجا دیگه مشکلات دیگه ای پیش می اومد. حضرت می فرماید:
اگه این با عقل کامل می اومد بیرون ، شکم مادر می دید وحشت می کرد
بعد چیزی که حلال نبود بر او ، چشمش می افتاد می دید،
خب اینها درد سره دیگه ، مکافات. بعدش این به دنیا می اومد عقلش کامل بود ، اعضاش هم قوی بود .
بعد مادر می گفت برو رد کارت ، این می رفت بزرگ میشد بعد نمی فهمید،
اینا رو همه رو امام صادق می فرماید از خودم در نمیارم ها ،
آقا می فرماید: این بچه می رفت، پدر مادرش ولش می کردن بعد این بزرگ میشد
نمی فهمید کی خواهرشه ، کی مادرش، بعد اون موقع حلال حرام میشد.
محرم نامحرم میشد ، اوضاعی میشد ، ولی خدای متعال خواسته این بچه
لا یعلمون شیئا
هیچی نفهمه ، بیرون بیاد از شکم مادر ،
پدر و مادر دستش رو بگیرن کمکش کنن بزرگش کنن ،
خانواده تشکیل بشه ، شما پس ببین چقدر نکته تو همین نفهمی بچه خوابیده .
می فرماید ، ببین ای مفضل،
مصلحت گریه کردن بچه ها رو ،
بچه اوع اوع که می کنه اعصابت به هم می ریزه ، من که خیلی اعصابم به هم می ریزه …
می فرماید ، حالا ببین این گریه شون برای چیه ؟
می فرماید این توی عقلش ، توی مغزش یه رطوبتی هست که اگر بمونه اون رطوبت ، میشه مرض
دردهای عظیم، به خاطر همین کوری ، کور میشه بچه.
می فرماید پس گریه این رطوبت رو از مغز خارج می کنه و باعث صحت بون میشه ،
سلامتی چشم میشه ، پس اگر بچه گریه کرد ،
امام صادق می فرماید، بزار گریه کنه ، نگو این بچه رو ساکت کن آرومش کن.
امام صادق می فرماید وقتی این گریه می کند پدر و مادر چون منفعت گریه رو نمی دونند ،
سعی می کنن این بچه رو ساکتش کنن ، هر جور که شده.
اسباب بازی میدن ، هر کاری می کنن ، این بچه رو آروم کنن که گریه نکنه.
به اين جهت که نمی دونن اصلا گریه کردن چقدر برای این بچه خوبه ، نافعه.
عاقبتش بل این گریه نیکوتر میشه ، و لذا خدای متعال ببین هر کاریش تو این عالم روی حکمت ، روی مصلحت هاست.
خدای متعال به آبروی محمد و آل محمد به ما معرفت دینی عطاء بفرماید.
یه جمله هم روضه چون خیلی خسته اید
خیلی طولش نمیدم
آقا رسول خدا جمعه‌ی آخر شعبان یه خطبه ای خوندن بعد درباره ماه رمضون
خطبه خیلی مفصل ،
آخرش آقا امیرالمومنین بلند شدن فر مودند یا رسول الله
بهترین عمل تو ماه رمضون چیه؟
آقا رسول الله فرمودند : علی جان پرهیز از گناه
بهترین عمل در ماه رمضون پرهیز از گناه است.
بعد آقا امیرالمومنین فرمودند یهو چشم های پیغمبر اشک جمع شد
همین جور شروع کرد به پهنای صورت گریه کردن
گفت یا رسول الله، چرا گریه می کنید چرا اشک می ریزید؟
پیغمبر فرمودند علی جان یاد اون روزی افتادم که محاسن صورت تو ، ریش تو به خون فرق سرت خضاب میشه
یاد اون روز افتادم اشک از چشمم جاری شد
من عرض کنم یا رسول الله شما یاد اون روز افتادی ولی خب اون صحنه رو که ندید
امان از دل حسنین
وقتی وارد مسجد شدن دیدن بابا افتاده تو محراب
بعد محراب غرق خونه ، آقا امیرالمومنین خاکها رو هی بر می داشت
می ریخت رو سرش صورتش تا این زخم معلوم نباشه
این فرق شکافته معلوم نباشه
بازم بگم لا یومک یومک یا اباعبدالله
صل الله علیک یامظلوم یا اباعبدالله
آقا جان یا امیرالمومنین
این یه ضربه بود بر سر مبارک شما فرود آمد
کربلا هزار و نهصد و پنجاه زخم این بدن ابی عبدالله برداشت
یا امیرالمومنین سر مبارک یه زخم برداشت
اما سر فرزندتون حسین از بدن جدا شد
چهل منزل سر حسین رو نیزه ها
حسین جان حسین جان
