در کتاب شریف تحف العقول هست داوود صَرمى میگه : سَرورم [امام هادى عليه السلام ] دستورهاى بسيارى به من داد كه انجام بدهم . سپس به من فرمود : «بگو كه چه مى گويى» یعنی تکرار کن ببینم یادت مانده یا نه.
من ، عينِ آنچه را به من فرموده بود ، به ياد نداشتم . لذا دوات را برداشت و نوشت :
بسم الله الرحمن الرحيم أذكُرُهُ إن شاءَ الله وَالاَمرُ بِيَدِ الله
«به نام خداوند بخشنده مهربان» . به خواستِ خدا ، به يادم خواهد ماند ؛ و كارها در دست خداست» . من لبخندى زدم . ايشان فرمود : «چه شد؟» . گفتم : خير است ! فرمود : «به من بگو» . گفتم : فدايت شوم ! به ياد حديثى افتادم كه يكى از شيعيان ، از جدّ شما امام رضا عليه السلام برايم نقل كرد كه هر گاه دستور كارى را مى داد ، مى نوشت
« «به نام خداوند بخشنده مهربان» . به خواست خدا ، يادم خواهد ماند» .
