بسم الله الرحمن الرحیم
■حکمت شماره ۲۲۹
●قال (علیه السلام): لَو لَم یَتوعد الله عَلی مَعصِیته لَکانیجب الا یَعصی شُکرا لِنعمه
حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم فدای امیرالمومنین میفرماید که:
لو یعنی اگر. اگر وعده داده نمیشد، اگر وعده داده اگر وعده نمیداد،خدای متعال اگر وعده نمیداد .
علی معصیته ، بر معصیتش
چون خدا وعده داده دیگه گفته اگر فلان گناه بکنی میبرمت جهنم ،اگر فلان گناه بکنی زقوم جهنمو میریزم تو حلقت ،
اگر فلان مثلاً زنی موهاش معلوم باشه از موهای سرش آویزون می کنند،از این وعدهها دیگه ….
حالا بعضیا میگن کجا پیغمبر اکرم فرمود : شب معراج اینا رو دید و بعد گزارششو اینا رو داد،
اگر خدای متعال تهدید به عذاب نمی کرد در برابر گناه . لکان یجب ، واجب بود که این بنده
الا یعصی ، گناه نکنه .
اگر وعده هم نمیداد بازم واجب بود این بنده گناه نکنه. چرا؟
شکراً لنعمه ، بخاطر به پاس شکر نعمتهای خدا، به پاس شکر نعم الهی این کارا رو نکنی .
همین که تو میفهمی خدا از این کار بدش میاد، از این کار خوشنود نیست به خاطر این همه نعمتهایی که بهت داده اینجا عقل اقتضاء میکنه که گناه نکنیم.
توی شرحش ایشون یه مطلبی رو می فرماید: علم کلام که نعمتهایی که خدای متعال به ما داده ما اینا رو میبینیم که از ما نیست بعد وجدان قضاوت میکنه که به دنبال آفریننده این نعمتها بریم و شکر منعم رو بجا بیاریم .
لذا این بحث اطاعت خدا و ترک معصیت یه مسئله عقلی میشه که از مسئله شکر منعم سرچشمه می گیره .
حالا یه عده اینجا تصور میکنند که اینا همه جنبه شرعی داره ،جنبه قراردادی داره و از این حرفا که میفرمایند :
ما میدونیم که ترک معصیت خدا و اطاعت فرمان او چیزی بر جلال و عظمت خدا اضافه نمی کنه .
حالا من یه گناه نکنم یا واجباتم رو انجام بدم خدا بزرگ میشه؟ نه
بلکه همه این واجبات دارای آثار مثبت و یه مصالحیه برای بندگان ، که به فاعل اونها میرسه.
الان شما اینجا نماز خوندید چیزی تو جیب خدا رفت ؟نه ،
چیزی تو جیب خدا نمیره . هر چی که از این نماز، از مصالح اینا آثار باشه به فاعل این نماز برمیگرده .
و همه این معاصی و گناهانی که خدای متعال میگه نکنید و فلان، اینجور چیزها.
این آثار رو داره این مفاسد رو داره ، به خودش شخص شما برمی گرده.
حالا اگه ترک بکنید این مفاسد از خدا دور میشه؟ نه . از تارک اون دور میشه که شما باشید .
پس از همه چیزایی که گفته میشه روشن میشه که این پاداشهای الهی تفضلی از طرف خدا ، نه اینکه من استحقاق این رو دارم .
که مثلا من رفتم بهشت بگم ببنید من مستحق بهشت بودم نه ، خدا تفضل کرده .
و الا تو اینجا نماز خوندی همون گیرت اومد دیگه، اون بهشت، اون حور و اون قلمان و اینا همش تفضلی از جانب خداست.
نه اینکه من مستحق اینم . نخیر شما مستحق این نیستی ،خب نماز خوندیم ، پس ایشون میگه نماز خوندی شکر نعمت کردی.
این همه نعمت خدا داده بهت این نماز تو عوض ،شکر نعمتها شد.
تازه اگه بشه . انقدر به تو نعمت داده که شکر کدوم نعمته ،نمیشه اصلا نعمت خدا رو بشماریم حالا یه چهار تا نماز خوندیم با این چهار تا نماز میخوام چیکار کنم.
لا بشیء من آلاء رب او کذب
خدایا بارلها من هیچ کدوم از این نعمت هات رو تکذیب نمی کنم .
پس با این حساب ، بنده نمی تونه ادعا بکنه که بهشت حقه منه ،بهشت کجا حقه توست ؟
اگر خدا اینجا هم میاد به تو بهشتی هم میده داره تفضل می کنه.
پس حضرت امیر صلوات الله علیه توی این حکمت می فرماید : اگر خدا وعده نمیداد به معصیتش ،
مثلاً عذاب . اگر خدا وعده عذاب هم نمیداد به معصیتش بازم واجب بود که تو بنده گناه نکنی ازباب شکر نعمت ،بازم واجب بود که گناه نکنی.
خدایا ما رو ببخش .
خدایا ما رو بیامرز.
عاقبت امرمون رو ختم بخیرکن.
خدا خیلی مهربونه . لطف خدا همیشه شامل حال همه ماست .
الحمدالله رب العالمین
همین که الان صبح بلند شدیم اومدیم تا اینجا اگر بخواهد کسی ریز بشه ،دقیق بشه ،
هزاران هزارن هزاران نعمتها و لطف ها کنارهم قرار گرفته تا اومدیم اینجا حالیمون نیست .
غرق نعمتیم ،غرق نعمتیم ما حالمون نیست، خدا شاهده یعنی اینها همه دست به دست هم نده ها من وشما اینجا نمیرسیم، پامون به این مسجد نمیرسه.
الحمدالله رب العالمین