بسم الله الرحمن الرحیم
■حکمت شماره ۲۶۲
●وقال (علیه السلام): الغَنی الاَکبَر اِلیاس عَما فِی ایدِی النَاس
حضرت امیر صلوات الله علیه که جان عالم به فداشون باد می‌فرمایند:
الغنی الاکبر ، غنی یعنی بی نیازی
بالاترین بی نیازی ها،برترین بی‌نیازی‌ها
الیاس ، یاس یعنی ناامیدی از چی ؟
عما از اون چیزهایی که،
فی ایدی الناس در دست مردمه .
اصلا دست وچشم به مال فلانی نداشته باشی، چشم به دست فلانی نداشته باشی،
که فلانی بیاد یه چیزی بده زندگی ما درست بشه یا مثلا من برم از فلانی یه چیزی بگیرم اصلا وابدا .
نگاهت به ثروت ، مال و مکنت دیگران نباشه،
هر کس به اموال و امکانات و مقامات دیگران چشم داشته باشه،
به همون نسبت کوچیک و موهون ،فقیره،
اینجا عملا دست نیاز به سوی اونها دراز بکنه یا این حالت رو نشون بده و تا انسان به اموال و امکانات دیگران بی‌اعتنا نباشه،
اون حقیقت غنی و بی‌نیازی رو درک نمی‌کنه.
غنی هم فقط داشتن ثروت نیست .
بگیم یه نفر پولداره بی‌نیازه نه ، میشه گاها دیده میشه که کسانی هستند که خیلی هم پولدارند ولی در عین حال فقیرند ،
چون حریصند، طمع دارند نسبت به مال هم در عین پولداری بازم میخواد بیشتر کنه .
بازم چشمش به دنبال مال دیگران هست خب اینجوری هم داریما .
اما یه عده‌ای هم هستند که چشم از مال دیگران بستن و دل شستن و اینها ،
هرچند در ظاهر فقیرند اما به نگاه اولیاء اینها اغنیاء محسوب میشند، در نظر بزرگان اغنیاء محسوب میشند .
توی قران آیه ۱۳۱ خدا پیغمبر رو خطاب قرار میده که یا رسول الله ،
ولا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازواجا منهم
هرگزهیچ وقت چشم خودت رو به نعمت های مادی که به گروه‌هایی از اونها دادیم نیافکن.
فرمود ببین ، زهره الحیاه
اینها شکوفه های زندگی دنیاست .
خب این شکوفه ها رو برای چه قرار دادیم برای چی به فلانی بیشتر دادیم ؟
به فلانی اینجوری دادیم، یکی ندادیم چرا ؟
می فرماید: لنفتنهم
بخاطر اینکه ، اینها رو ما بیازماییم ، کم و زیادش کردیم، زرق و برقش دادی ،اینجوریش کردیم، اونجوریش کردیم برای امتحان ،برای آزمایش .
بعد خداوند می فرماید : و رزق ربک خیر و ابقی
روزی پروردگار تو بهتره ، دلت رو به همون روزی پروردگارت خوش کن .
یه حدیثم ما همون اولی که رفتیم حوزه خدا رحمت کنه حاج آقای خسروشاهی برای ما خوند این حدیث بود می‌فرمود:
لو یوم الناس ، حالا چیکار کنیم اینا درمان اینه که آدم بتونه از این دنیا دلش رو بکنه و توجه به حق تعالی بکنه.
فرمود: لو یوم الناس ما فی فضله بالمعرفه الله اگر مردم می‌دونستند در شناخت خدا چه فضیلتی هست چقدر آثارهست ،
ما مدو عینهم الی ما بهل الی متع الله بهم اعداء من زهره الحیاه الدنیا به نعیم ها
اگر مردم می دونستند تو شناخت خدا چه ارزشی هست،
به رزق و به زرق و برق این زندگی دنیا و نعمت‌هایی که خداوند به دشمنا از اونها بهره‌مند کرده چشم نمی دوختن خیره نمی‌شدن،
چشم مامون چهار تا نمیشد ، هستیم دیگه ماها من خودم میگم امثال خودم میگم ،
وقتی زندگی دنیایی کسی رو می بنیم چشممون دو تاس یهو میشه چهار تا .
بعد حالا جالبه معنویت همین بابا رو ببینی انگار نه انگار حالا مگه چیکار کرده،
حالا نماز شب طرف رو نمی بینی، این خلوصش رو نمی‌بینی،
این اشکش رو نمی‌بینی، فقط همین رو می‌بینی که مثلاً طرف ماشینش رو عوض کرده،
فقط همین رو می‌بینی که خونه ش مثلاً بزرگتر شده، اینا رو می‌بینی.
فقط ماها اینجوری میریم خونه طرف قالیش رو عوض کرده ، فرش زیر پاش رو عوض کرده میگیم اوف اونجا اوف مون میاد،
ولی جایی دیگه اوف مون نمیاد خیلی آدم هایی عجیبی هستیم .
و کانت ، اگر خدا رو بشناسی ،
و کانت دنیاهم اقل عندهم مما یتعون بما ارجلهم
دنیا رو بشناسی این دنیا در نظر اونهایی که خدا رو میشناسند کمتر از خاک زیرپاشون میشه .
اگر یه تپه خاک اینجا باشه تو رابه خدا ، تو به من بگو میری اون خاکها رو بیاری؟
تو گذاشتی شب اونجا میبرن ها، ببرن مگه چیه، کی میخواد ببره .
اگر تو خدا رو بشناسی اون دنیا از اون خاک زیر پایت کم ارزش تر ، بی ارزش تر میشه.
گور بابای دنیا بردن که بردن ، حالا ندارم که ندارم اینجوری میشه ها یه کسی .
مثلاً دو تپه خاک داشته باشه شما حسودی می کنی، اینکه اون دو تا تپه خاک داره چه ارزشی داره .
حالا اگر تو بفهمی معرفت خدا پیدا بکنی در نظرت اینجوری میشه دنیا.
و لا نعم به معرفه الله کیف می کنی ، لذت میبری.
این حدیث رو من می‌خونم چون واقعاً قشنگه،
و تلزوا بها تلزز من لم یزل من روضاه الجنان مع اولیاء
لذت میبری چه جوری لذت میبری ؟
مثل اینکه توی بهشتی کنار اولیاء خدا، اگر خدا رو بشناسی ها .
اینها همه ش در گرو شناخت خداست.
ان معرفت الله انس من کل وحشت الله
دیگه وحشتی نداری همه عالم ضد تو بشه ترسی نداری که فرمود :
و صاحب من کل وعده ، از تنهایی نمی ترسی
و نور من کل ظلمه، یه نوری میشه همین خداشناسی برات.
و قوه من کل زوه و شفاء
دیگه آرام میشی ، میرسی به ساحل امن، میرسی به ساحل آرامش .
یه راهشم اینه که شما حقیقت این دنیا رو ببینید به قول امیرالمومنین یه آدم چیه ؟
اولش نطفه، اولش نطفه آخرش جیوه یه مرداری که هیچکی جرات نمی‌کنه نزدیکش بشه.
همه ازش فاصله می گیرن ، اگر دنیا شما رو بشناسی این راه‌هاشه دیگه معرفت ،خداشناسی، دنیا شناسی ،خودشناسی خودت رو بشناسی ،
میگی حیفه من عمرم رو خرج این زرق و برق کنم ،
حیفه من دلم رو به این دنیا بدم.
اینم بگیم دیگه ما که گفتیم دیگه ، امیرالمومنین گفتن علیه السلام گفتن که ، عجیب چیه عجیب‌تر چیه ؟
آقا فرمود عجیب این دنیاست .
عجیب اینکه هر لحظه‌اش یه جوره هر ساعتش یه جوره ،
هر دقیقه ش می‌بینی امروز شاه فردا میشه گدا تاجش رو گذاشته بود رو سرش داشت فرار می‌کرد ،
همین خسرو پرویز بود داشت فرار می کرد همینجوری می‌رفت بعد خب تو که داری فرار میکنی این تاج سرت رو بردار ،
گرفتنش بفرما تو همون جا شکمش رو سفره کردن ،تاجشم برداشتن امروز شاه ،فردا گدا.
عجیب این دنیا ، امروز بهت سلام می‌کنم فردا اینجوری می‌کنم.
امروز داری فردا نداری ، امروز شیرینه فردا تلخه نه فرداش هه ساعت بعدش عجیب دیگه .
فرمود عجیب‌تر اینه که یه بابایی به این دنیا دل ببنده ، دل خوش کنه .
حالا اینجا امیرالمومنین میگه؛ بهترین بی نیازی یاس هست ،ناامیدی از اون چیزی که در دست مردم هستش .
خدا انشالله به شما عزت دنیا و آخرت عطاء بفرماید.
صلی الله علیک یا اباعبدالله
امروز روز پنجشنبه است دلهامون رو روانه کرب و بلای امام حسین بکنیم
وقتی وارد حرم امام حسین میشی زیارت میکنی همینجور که داری دور ضریح طواف می کنی برخورد می کنی با یه حالت
پایین پا که ضریح شش گوشه امام حسین
تصور کنی اون پایین پا که میایی یه فرو رفتگی وارد اونجا که میشی
خب حس وحال عجیبیه به آدم دست میده بعضی ها اونجا میگن حسین جان فدای علی اکبرت
بعضی ها میگن حسین جان فدای دلت
بر تو چه گذشت تو اون لحظه که چشمت افتاد به بدن اربا اربای علی اکبرت
بر تو چه گذشت تو اون لحظه‌ی که صورت به صورت علی اکبرت گذاشتی
و وضع خده علی خده صورت رو صورت گذاشت وسبع سبع مرات هفت مرتبه از پرده دل
هی می گفت ولدی علی ولدی علی الدنیا بعد کل افاک
بعد ازتو اف به این دنیا
قتل الله قتل قتلوک خدا بکشه اونهایی رو که تو رو کشتند
خیز تو علی جان بابا
این بیابان جای خواب ناز نیست
که ایمین از صیاد تیرانداز نیست
خیز تا بیرون از این صحرا رویم
اینک به سوی خیمه لیلا رویم
علی جان
رفتی و بردی ز چشم باب خواب
اکبرا به تو جهان بی تو بادا خراب
حسین جان حسین جان حسین جان
