بسم الله الرحمن الرحیم
■حکمت شماره ۲۰۲
●قال (علیه السّلام) : احذَرُوا نِفَارَ النِّعَمِ ، فَمَا کُلُّ شَارِد بِمَردُود
●از فرار نعمت ها بترسید ، که هر گریخته ای را باز گشت نیست.
حضرت امیر صلوات الله علیه جان عالم به فداشون می‌فرمایند که:
احذرو ، یعنی حذر کنید فرار کنید،
حالا اینجا می فرماید،
احذروا نفار النعم
بر حذر باشید ، حذر کنید از
نفار یعنی فرار کردن ، نفر یعنی کوچ کردن رمیدن ، فرار کردن .
حذر کنید از فرار کردن نعمت‌ها
یعنی یه جا نعمت فرار می‌کنه ،کوچ می‌کنه .
از اون لحظه بر حذر باشید .
فما کل شاردن بمردود
هر فراری بمردود ، دیگه باز نمی‌گرده
فما کل شارد بمردود
هر فراری دیگه باز نمی گرده
جمله‌ای که همین امروز صبح خوندیم می‌خواد بگه که حالا تو شرحش اینجوری بیان کرده که
حضرت نعمت‌ها رو تشبیه کرده به حیوانات اهلی سودمند.
که گاهی اوقات فرار می‌کنند و فرار کردنشم توش بازگشتی نیست.
می‌بینی دیگه رفت، خب مثالم زدن اینجا
جوانی ، می‌بینی که میره پیری میاد،
پیری که رفت جوانی دیگه بر نمی گرده.
و لذا تو جوانی آدم باید تحصیل یه سری چیز هارو بده دیگه.
علم و آداب و فضایل اخلاقی .
سلامتی جسمم یکی دیگه از اون نعمت هاست.
که بره دیگه بر نمی گرده.
طرف سلامتی جسم داره تو سلامتی جسم هزار تا کار می‌کنه.
مریض که میشه هزار جور مصیبتو گرفتاری ، اینم یکی.
امنیت ، امنیت یکی دیگه از اون نعمت‌های بزرگه که خیلی‌ها توی سایه امنیت به خیلی جاها می‌رسند.
و هر کار خوبی که مثلاً شما به ذهنتون بیاد تو سایه امنیت تحقق پیدا می‌کنه.
یهو می‌بینی یه اتفاقی می افته ، مشکلی پیش میاد نا امنی میشه ،
تا سالهای سال دیگه درست نمیشه.
اصلا نمی تونی شما اون امنیت قبلی رو تامین بکنی.
خب پس امیرالمومنین علی علیه السلام نعمت‌ها رو تشبیه کردند به حیوانات اهلی که این‌ها وقتی که برن دیگه بر نمی‌گردند.
فرار بکنند دیگه برنمی‌گردن.
یا خیلی مثلاً به ندرت میشه بگیم به سختی میشه یه جاهایی مثلاً توش یه برگشتی باشه،
پس ما اینجا باید شکر نعمت‌های الهی رو بکنیم.
از فرار کردن نعمت ها بر حذر باشید که هر فراری باز نمی‌گردد.
پناه بر خدا
صلی الله علیک یا اباعبدالله
