بسم الله الرحمن الرحیم
■حکمت شماره ۲۰۳
●قال (علیه السّلام): الکَرَمُ، اَعطَفُ مِنَ الَرحِمِ.
●بخشش بیش از خویشاوندی محبت آورد.
حضرت امیر صلوات الله علیه که جان عالم به فداشون می فرماید:
سخاوت کرم از خویشاوندی،
رابطه و عطوفتش بیشتر عطوفتی که توی کرم هست، تو خویشاوندی و فامیلی نیست، دانشمندان و شارحان نهج البلاغه در این کلام امیرالمومنین دو تا تفسیر کردن،
تفسیر اول _ تاثیر کرم بیشتر از تاثیر خویشاوندیه . بیشتر از تاثیر رحم ، چون کرم جزء طبیعت شخص کریمه شده ، خوی او شده خلق او،
از این جهت بدون هیچ تکلفی کریم میاد کرم میکنه،
ولی خویشاوندی فامیلی رحم، گاهی در حدی نیست که انسان رو وادار به سخاوت بکنه.
از ترس شماتت، مردم نیشش بزنن سرزنشش بکنن ، بگن نگاه کن برادرشه بهش توجه نمیکنه، ببین داداشش نیاز داره،
بگن ببین به برادرش کمک نمیکنه توجه نمیکنه میاد چیکار میکنه؟ به خویشاوندانش کرم میکنه در حالیکه کرم کریمان چنین نیست.
کریمان با جان و دل کرم میکنن، این خویشاوند با جان و دل کرم نکرد، از شماتت مردم اینکار رو کرد پس خیلی فرق داره،
خیلی راه داره برسه به کریمان این یه تفسیر ؛
تفسیر دیگر کرم و سخاوت، سبب عطف توجه مردم به شخص کریمه،
و گاهی او رو بیشتر از پدر یا برادر مادر خودشون دوست می دارن. همینطور هم هست، رابطه ی عاطفی که از کرم سرچشمه میگیره گاهی قوی تر از رابطه ای هست که از خویشاوندی نشات میگیره.
دیدید یه وقت طرف، اونقدر کریم رو دوست داره، عاشقشه که اصلا واسه پدرش تره خورد نمیکنه.
مگه این رحم نیست، چرا رحم اونجا اون آقا کرم میکنه، محبت میکنه این اون رو دیوانه کرده،
می میره حاضر جونش رو بخاطر اون شخص کریم بده این عاطفه هست.ممکن هر دو معنا اینجا لحاظ بشه برای کلام اقا امیرالمومنین.
خلاصه از قدیم گفتن
الانسان و عبیدالاحسان
انسان بنده احسانه ، اگه بهش کرم بکنی نیکی بکنی بنده ی تو میشه دنبال تو می دود،
یه وقتایی میخوان کسی رو رام کنن ، میان احسان میکنن بهش کرم میکنن، احسان که میشه خلاصه بهش پرستش دست میده، باید طرف رو بپرسته.
